" चित्र काव्य "

चित्र काव्य

" तू राधा "

स्तब्ध होतो मी
का बघताच तुला ।
कसे सांगू मी ग
डोळे खुणावतात मला ।

बोलताना ओठ तुझे
सांगून सारच जातात ।
कहाणी तुझी माझी
कानामध्ये गातात ।

मन घेतं वेध तुझा
भाव खोल अंतरात ।
सांगू कसे तुला मी
तूच माझ्या श्वासात ।

विसरतो सारेच मी
असतेस तू पुढ्यात ।
असताना तू समोर
बोलू कसा कोड्यात ।

मी कृष्ण तू राधा
वाजे बासरी गोकुळात ।
आठवांची आठवण
वसते माझ्या मनात ।
Sanjay R.

" माणुसकी "

भाव भक्ती माझ्या
जीवनाचा हिस्सा ।
सांगू कसा सांग
आयुष्याचा किस्सा ।

धर्म आणि कर्म
बांधलेला रस्सा ।
जीवन सरते तेव्हा
उरतो कुठे गुस्सा ।

माणूस हा असा
नाही, दिसतो जसा ।
स्वार्थ आणी लोभ
यात गुरफटला कसा ।

मरतो कोणी इथे
जगता जगता असा ।
मरून उरतो कोणी
घ्यावा तोच वसा ।

वाटे नकोच जगणे
का हे असे मरणे ।
हो माणूस थोडा
हवे माणसात बसणे ।
Sanjay R.

" न जाने दिलको क्या हुवा "

न जाने दिलको
क्या हुवा ।
देखे बिनाही उनसे
प्यार हुवा ।
झोका हवाका आया
और इकरार हुवा ।
दिलमे जागी उमंग
नजाने क्या हुवा ।
रुकी कुछ सासे,
तेज हुई धडकने
और प्यार हुवा ।
नही देखा उनको
और प्यार हुवा ।
Sanjay R.

" याद "

कैसे रखु मै तुमको
करीब दिलके ।
ज्यो याद बार बार
आती हो ।।
अबतो तुम्हे दिलही
बना डाला ।
और याद दिलको
आती हो ।।

लागता था एक सपना
खोने का डर ।
और भुलनेकीं जो
आदत थी मेरी ।।
अब सपना ही मैने
सजया दिलमे ।
न तुटता, न भुलता हु
और तुम हो मेरी ।।
Sanjay R.