पेटवायची आज होळी
चला निघु या घेऊन झोळी ।
मरे तोवर राबतो कसा
काळ्या मातीत रे बळी ।
घामा रक्ताने तुझ्यारे
झाली ओली माती काळी ।
काळजीनं लेका तुझ्या
पडली गालावर खळी ।
नाही तमा कुणा सरकारी
पडल्या पोटाच्या वळी ।
उपाशी पोट रे तुझे
व्यापारी भाजतो त्यावर पोळी ।
लेकरं तुझी रे राजा
कोरडीच वाजवतात टाळी ।
येयील कधी किव तुझी
फोड रे तु आता किंकाळी ।
नको झेलुस घाव आता
टाक पेटवून एकदाच होळी ।
लाकडंही नको ठेवु बाकी
कळेल सार्यासी मग दिवाळी ।
© Sanjay R.
अगं नारी काय तुझा मान
करु किती कसा तुझा मी सन्मान ।
जगताची तु आहेस माता
ममत्व आहे तुझीच शान ।
ज्ञानाचा तु आहे सागर
गाउ किती सांग तुझे मी गुणगान ।
कधी माता तर कधी होतेस सखी
संगीनी ,अर्धांगिनी भुमिका तुझ्या महान ।
तलवार हाती घेउनी लढतेस
शुर विरांच्या गाथेतले
आहेस अद्वैत पान ।
कधी अंबा कधी जगदंबा
दैत्यांचे तुची मिटवी निशान ।
काळानुसार बदलसी रुप
तिनही लोकी आहे तुच महान ।
संसार रथाचे चाकही तुच
सुखी संसारासी तुझेच वरदान ।
परी सोसते तिर निष्ठुरांचे
सारेच आहेत अजुनही अजान ।
पुजनिय तु, मी वंदन करतो
तुजविण आम्हा काय कसला अभिमान ।
आसवांत मी तुझ्या शोधतो
कुठे हरवला माझाच मी प्राण ।
© Sanjay R.
कुणास ठाउक आज
मोगरा फुलला नाही ।
सुगंधही कुणास ठाउक
आज दरवळला नाही ।
प्रियकरानं प्रेयसीला
गुलाबही दिला नाही ।
गोड गुलाबी चेहरा तिचा
आज हसला नाही ।
थेंब डोळ्यातला आसवाचा
का कुणास कळला नाही ।
© Sanjay R.
परसातला माझ्या मोगरा
का नाही आज बहरला ।
सरला असेल का गंध
की फुलायचेच तो विसरला ।
जपलेल्या त्या आठवणी
का अशाच त्या विखुरल्या ।
गुणगुणतात शब्द अजुनही
कानाशीच ओळी अडखळल्या ।
कवितांना नाहीत बंध
लेखणीतून त्या सळसळल्या ।
झाले निरभ्र आकाश सारे
भावना मनातच हळहळल्या ।
© Sanjay R.
घाम गाळावा शेतकर्यानं ।
खिसा कापावा व्यापार्यानं ।
संधी द्यावी सरकारनं ।
ओरड करावी विरोधकानं ।
बँक लुटावी श्रिमंतानं ।
भोग भोगा्वे गरिबानं ।
मिली भगत चाले जोरानं ।
देश लुटला चोरानं ।
© Sanjay R.
