" रीश्ते नाते "

कुछ रीश्तेही
कुछ ऐसे होते ।
बहोत दुर लेकीन
दिलके करीब होते ।

हर वक्त हर लम्हा
बार बार याद आते ।
ओठो पर हसी और
आखोमे आसु दे जाते ।

लाख कोशीश कर लो
भुलाये न कभी भुलते ।
तब हमभी उनकी
उन यादोमे खो जाते ।
Sanjay R.

" श्रावण सरी "

रीम झीम रीम झीम
पाउस धारा ।
खळ खळ करतो
नदी किनारा ।

सळसळ सळसळ
वहतो वारा ।
ढगांच्या आड
लपला तारा ।

थंड थोडासा
झालाय पारा ।
हिरवे रान
मखमली पिसारा ।

निसर्ग डोलतो
आनंद सारा ।
श्रावण सरींची
तर हीच तर्हा ।
Sanjay R.

" पाणीच आधार "

उलटुन चालला
सीझन रेनी ।
लागली दृष्ट
टाकली कोणी ।

कोसळतो खुप
ते संकट मोठे ।
काही भागात
दर्शन खोटे ।

पुरात होतो
सारा विनाश ।
नाही तर कुठे
निरभ्र आकाश ।

जिवनाचे तर
पाणीच आधार ।
सरेल नाही तर
साराच भार ।
Sanjay R.

" एक विचार "

दुर दुर त्या आकाशात
ग्रह तार्यांच्या पल्याड
काय असेल बरं  ।

इथेच खोल अंतरात
ह्रुदयाच्या कपाटात
मन असते का खरं ।

सतत धावतात विचार
नसतो कुठला आधार
देउन जातात प्रहार ।

मिटुन थोडे डोळे
शांत थोडं बसुन
घेइल मन आकार ।

स्वच्छ निरभ्र आकाशात
सुर्याच्या प्रकाशात
कळेल जिवनाचा सार ।

सुख दुखः सखे सोबती
जिवनाची एकच गती
उलगडलेला एक विचार ।
Sanjay R.

" पावसा तुला सलाम "

पावसा पावसा
नसला तु तर
सार्यांनाच फुटतो घाम ।

असाच थोडा
करत तु जा
मधे मधे मुक्काम ।

नदी नाले
भरुन थोडे
टाक घेउन आराम ।

पीक पाणी
झाडं झुडपं
फुलव निसर्ग तमाम ।

केलास ना तु
आता थोडासा मुक्काम
थांबलेत सगळे काम धाम ।

करु दे थोडी कामं
तोवर तुला
मिळेल छान आराम ।

असाच कधी मधी
जात येत रहा मग
सारेच करतील सलाम ।
Sanjay R.