निळे काळे ढग
आहेत आकाशात ।
मधेच कधी ते थोडा
पाउस पाडतात ।
थकले भागले की
विश्रांती घेतात ।
चिमन्या पाखरं मग
चिव चिव करतात ।
परत घरट्याला
धुम ठोकतात ।
थोडी थोडी माती
पाण्यात भिजवतात ।
पीक पाण्याचा
प्रश्न मिटवतात ।
म्हणुनच ढगांना
न भ ही म्हणतात ।
Sanjay R.
तुआणी मी
एक अनोखा बंध ।
मोगर्याला जसा
असतो सुगंध ।
सोबतीला वारा
वाहतो थोडा मंद ।
मन घेतय झोका
चहुकडे आनंद ।
विचारांचा सागर
त्यात मन बेधुंद ।
शोधतो मी मलाच
लागला एकच छंद ।
Sanjay R.
मन तुझं किती
आहे सुरेख निर्मऴ
भासतो मज जसा
गुलाबी कमळ ।
अथांग सागराचा
दिसेल कसा तळ ।
पावसाला नकोत
गगनी ढग विरळ ।
गच्च दाटुन यावं
निळं काळं आभाळ।
तृप्त होइल धरा आणी
होइल सुंदर सकाळ ।
Sanjay R.
" कैसा ये बुढापा "
आज क्यु हम अकेले है ।।
धुल मीट्टी यही पर तो खेले है ।
सीखे थे जब चलना हम
गिरते उठते फिर चलते संभले है ।
आज क्यु हम अकेले है ।।
पढ लिख कर अब पहुचे यहा
उन तमाम गुरुओके हम चेले है
लाख तुफान आये फीर भी
अबभी खुदको संभाले है ।
आज क्यु हम अकेले है ।।
ताकद हिम्मत थी जब साथ हमारे
आज वहीतो दुनिया वाले है ।
थक से गये मर से गये
जिंदगी अब हम तेरे हवाले है ।
आज क्यु हम अकेले है ।।
दिन गिनके हम जिते अब भी
कोइ बता दे फीर भी क्यु लाले है ।
खोल दे अब तु बंद दरवाजा
प्रभु हम तेरे घर वाले है ।
आज हम क्यु अकेले है ।।
Sanjay R.
स्वप्नांच्या या दुनियेत
आहे स्वागत सर्वांचे ।
विचार झालेत स्वैर
राज्य इथे दुष्टांचे ।
सफर अंतराळाची करा
घर तिथे चांदण्यांचे ।
भुतलावर चालाल तर
घाव झेला माणसांचे ।
आकशी चंद्राची शितलता
धरेवरी सुर्याची प्रखरता ।
विचारांचे बांध तुटले
पुर वाहताहेत रक्तांचे ।
आसुसलेली माणसं इथं
वैरी आहेत एकमेकांचे ।
नाही उरले काळीज कुठेच
ढीग लागले प्रेतांचे ।
सुर्यावरच जाउ आता
लाकडं वाचतील दहनांचे ।
कोण कुणाचा काय लागतो
उघडे दार मरणाचे ।
आसवांना नाही थारा
शब्द गुंजतात हास्याचे ।
Sanjay R
