सांग मी तुज शोधू कुठे
का असा तू लावला ध्यास ।
मनात आठवणींचा सागर
नी मिलनाची आहे आस ।
भिर भिर ही होते नजर
पडतात मंद का हे श्वास ।
का धडधडते ही छाती
वाटतो बरा का एकांत वास ।
हरवतो मग मीही मलाच
सोसतो हवे नको ते त्रास ।
एकेक क्षण होतो कठीण
चढते धुंद नी तुझेच भास ।
सारून तो मधला पडदा
ये ना सखे मज तुझा हव्यास ।
तुझ्याविना नको मज काही
आहेस तुच माझा एक श्वास ।
Sanjay Ronghe
शब्दांनी तुझ्याच आता
गुंफले मी हे काव्य नवे ।
बघ डोळ्यात. तू एकदा
दिसेल मज ते काय हवे ।
बघतो आकाश मी जेव्हा
नसते तिथे ते आभाळ ।
मात्र डोळ्यात दिसते सारे
वाटते झाली आता सकाळ ।
जाते अंगही हे शहारून
हलतो जेव्हा गार वारा ।
कुठे शोधू मी सांग जरा
भर दुपारी कुठला तारा ।
तू धरा आणि मी आकाश
मधेच येतो तो ढग काळा ।
सारून ते नभ तू ये जरा
नको विझवू आता ज्वाळा ।
Sanjay R.
डोळ्यात शोधतो मी
हरवलेले एक स्वप्न ।
आसवांनी भिजले सारे
विसरलो तेही जपणं ।
प्रकाशात सूर्याच्या ही
असते आग पेटलेली ।
अंधार असू देना रात्री
भूक पोटाची तापलेली ।
वेदनांना कुठले औषध
मन मनात सोसते सारे ।
उठे शब्दा शब्दात हुंदका
आभाळ भरून तारे ।
Sanjay Ronghe
मी परत येईल म्हणत
आलीच ती परत ।
नको नको म्हंटले तरी
सुटली आम्हा छळत ।
चार दिवस होते बरे
आता नाहीच सोसवत ।
स्वेटर मपलर लपेटले
तरी नाही ती ढळत ।
रजईतच वाटते बसावे
नाही काहीच कळत ।
पेटवा जरा शेकोटी
असू दे तिला जळत ।
हात पाय झाले थंड
बोटं ही नाही वळत ।
दिवस आता मोजतो मी
जाईल केव्हा पळत ।
थंडी थंडी नाव तिचे
असते सळ सळत ।
बरी ही वाटते जराशी
मन फुलवते नकळत ।
Sanjay Ronghe
कशाला कुणाशी तू
असा खाजवतो रे बाबा ।
आपलेच विचार का
असा गाजवतो रे बाबा ।
जगायचे तुला आहे जसे
मला ही तू जगू दे रे बाबा ।
सरल्यावर सगळ्यांनाच तर
तिथे जायचे आहे रे बाबा ।
असेल रे ज्ञानी जरा तू मोठा
अज्ञानी आम्हीच बरे रे बाबा ।
जगतो मारतो करून कष्ट
बहुत इथे दुष्ट नको रे बाबा ।
माणूस माणसाचा शत्रू कसा रे
मैत्रीचे हे ढोंग नको रे बाबा ।
जगण्या मरणाची भीती कुणाला
आहे तोवर तर जगू दे रे बाबा ।
Sanjay Ronghe
आता थंडी पण नाही
तरी का सारेच चिडीचूप ।
बोलायला विषय हवा
मग सारेच बोलतील खूप ।
चला करू काही तरी
लावू या थोडा धूप ।
आरसा आणा हो कोणी
बघु त्यात आपले रूप ।
सुंदरतेचा हव्यास भारी
चेहऱ्यावर लावा थोडे तूप ।
चूप नका बसू कोणी
मग दिसतात किती विद्रूप ।
Sanjay Ronghe
गेला कुठे तो गारवा
हरवली वाटते थंडी ।
ढगांनी वेढले आकाश
सूर्याची ही घाबरगुंडी ।
ठेविली दूर ती रजई
फिरतो घालून बंडी ।
धुक्यात दिसेना काही
फिरवली कुणी कांडी ।
काळजात होते धडधड
पिकावर दिसतात अंडी ।
का जाईल वाया सारेच
प्रश्न मोठा त्याचे तोंडी ।
कापसाने दिला धोका
नाही भरली हो खंडी ।
तुरीत होता आता जीव
वाटते उलटेल का दांडी ।
Sanjay Ronghe
तुम्हीच सांगा नाही म्हणू मी कशाला
आठवताच तर पडते कोरड घशाला ।
डोळ्यात येतात भर भरून आसवं नी
मन होते अशांत सांगू मी कशाला ।
अंधारी रात्रही असते बरीच ती भारी
कहाणी जीवनाची ठेवते मी उशाला ।
जगायचे म्हणूनच मी जगतो आता
मागू मरण मी मग सांगा हो कशाला ।
व्हायचे ते होऊ दे मीही आहे तयार
अमृत समजून चाखतो मीही विषाला ।
प्रत्येकाची असावी हीच अशी कहाणी
हसता हसता रडतो नका विचारू कशाला ।
Sanjay Ronghe
काय किती ही थंडी
थर थर कापते अंग ।
चला पेटवू या शेकोटी
तापवू काया ही संग ।
हरी हरी म्हणा सारे
गाऊ तुकोबांचा अभंग ।
टाळ चीपड्यांचा नाद
मनात विठ्ठलाचा रंग ।
नाम स्मरण हे चालता
भक्त होती त्यात दंग ।
भाव भक्तीचा हा खेळ
होईल थंडीचा ही भंग ।
Sanjay Ronghe
कीती तुला गुलाबाच्या
आहे फुलांची ग आवड ।
माझ्याकडेही आहे बाग
काढना तू थोडीशी सवड ।
लाल पिवळा आहे निळा
गुलाब तिथे किती भारी ।
येशील का तू सांग मज
आहे फुलला मोगरा दारी ।
माळते तू गजरा शेवांतीचा
श्वासात भरतो सुगंध सारा ।
मन माझे मग झुलू लागते
स्पर्शून जातो हळूच वारा ।
Sanjay Ronghe
हसायला पण हवे कारण
जीवनाचे हे कसले धोरण ।
हसण्या रडण्याची चिंता इथे
कुणी बांधले हे नवे तोरण ।
हसता हसता रडतो कुणी
मागून पुढे तो जातो गुणी ।
माय बापाचे कष्टच सारे
कोण म्हणतो मी आहे ऋणी ।
होतो बाप जेव्हा म्हातारा
खंगते माय उचलून पसारा ।
मुलगा मुलगी दूर कुठे ते
आठवण येता शोधतो तारा ।
कठीण किती जीवनाची वाट
सरतो अंधार मग होते पहाट ।
जगूच देईना पण भयाण रात्र
श्वास थांबतो नी तूटते गाठ ।
Sanjay Ronghe.
असा कसा हो हा राग
झाला जीवनाचा भाग ।
सकाळ दुपार संध्याकाळ
सांगतो शांत थोडा वाग ।
जिभेची होते वळवळ
डोळ्यांना ही येतो जाग ।
चेहरा पडतो मग लाल
चढल्या आवाजाचा माग ।
बी पी जाते मग वाढून
लागते सगळीकडे आग ।
शांतताच वाटते मग बरी
देवाकडे तीच तुही माग ।
Sanjay R.
उद्या पडन म्हाईत
येते कोन त जिकुन ।
बरबाद होते कोन
भांडे कुंडे हो इकुन ।
आपलं टेन्शन सरलं
त्यायले केलं मोकळं ।
इकासाच्या नावाखाली
ठेवतीन आता ढेकळं ।
पैशाचाच खेळ भाऊ
देशाचं न्हाई कोनाले ।
तुम्ही आम्हीच भैताड
देतो निवडून चोरायले ।
Sanjay R.
संपले नाही हो अजून
खुप तर आहे बाकी ।
भविष्यातील संकटांची
चेपायची आहेत डोकी ।
दुरीतांचा खेळ सारा
नको म्हणतात दुष्मनी ।
आहेत अजाण इथे सारे
चालवतात ना मन मानी ।
मैत्री जपा शत्रुत्व ही जपा
शोधा आता आपला कोणी ।
कळते गळते सारेच इथे
आहे कुणात किती पाणी ।
Sanjay R.
जन्माला आलो म्हणून मी
जगायला आहे तय्यार ।
हसत रडत सोसतो सारे
आहे ठेवले उघडुन दार ।
पाय माझे हातही माझेच
तरीही लागतोच ना आधार ।
ओढत ताणत मीही आता
घेतो उचलून सारा भार ।
मी माझा, ओझे ही माझेच
सांगा करू कशाची तक्रार ।
आशेवरच जगतो आता
होईल मार्ग जीवनाचा पार ।
Sanjay R.
लोक जमले कशास
कळेना मज कारण ।
कोणी होते का रडत
धरून माझे चरण ।
चढला साज माझ्यावर
बांधले फुलांचे तोरण ।
चार लोकांनी धरून
केले माझेच का हरण ।
रचला ढीग आता
पेट घेईल सरण ।
मिटून डोळे आता
पाहिले मीही मरण ।
फिरले परत सारेच
जागा होती विराण ।
एकटाच मी उरलो
भडकला अग्नी पण ।
Sanjay R.
तुझ्या भावनांची
आहे मलाही कदर ।
म्हणतेस तेव्हा मी
असतोच ना सादर ।
मनात माझ्याही असते
सारखे तुझेच सदर ।
कशाला तू सारखा
डोळ्यास लावते पदर ।
डोळ्यात आसवे तूझ्या
जीव होतो माझा अधर ।
समजून घे थोडा तूही
माझ्या मनातला गदर ।
Sanjay R.
आली आली, आली दिवाळी ।
अंगणात काढू, रंगीत रांगोळी ।
टिमटीम करती, दिव्यांच्या माळा ।
दीपक जळतो, आनंद सोहळा ।
नवीन कपडे, नवीन साज ।
उत्साह भरला, मनात आज ।
चकली लाडू, करंजी अनारसा ।
या या लवकर, पूजेला बसा ।
करू या पूजन, लक्ष्मी मातेचे ।
येऊ दे ग आता, क्षण सुखाचे ।
फटाक्यांचा मग, होईल गजर ।
जपून खायचे, लागेल हो नजर ।
Sanjay R.
अर्थाचा केला अनर्थ
मधेच पडला स्वार्थ ।
जुपले भांडण दोघांचे
साधू कसा मी परमार्थ ।
काय कुणाचा धर्म
करती सारेच अधर्म ।
चुकले पाऊल आता
जायचे नेईल तिथे कर्म ।
शोधून मिळेल का हो
मला ही हवाच स्वर्ग ।
सांगेल का कोणी मज
धरू कुठला मी मार्ग ।
Sanjay R.
पौर्णिमेच्या चंद्राचे
मनमोहक ते रूप ।
कोजागिरीच्या रात्री
आठवते तूच खूप ।
भरलेल्या दुधाचा
हाती येताच प्याला ।
दिसे रूप तुझे त्यात
हवा आरसा कशाला ।
मधुर गोडवा अमृताचा
तृप्त होते त्यात मन ।
तीच साखर ओठातली
आठवतात क्षण क्षण ।
Sanjay R.
नवरात्रीचे ते नऊ दिवस
करतात कुणी देवीला नवस ।
मिरवायचे असते सजून धजून
वाट बघतात संपूर्ण वरस ।
रंगांचेही महत्व किती ते
रोज रंग वेगळा बदलतील ।
मेकअप पोशाख नवा नवा
त्यातच स्वतः ला हरवतील ।
गरभा दांडिया लेझिम झिम्मा
नवरात्रीची मज्जाच वेगळी ।
सेल्फी फोटो बघा जरासे
उत्साहातच दिसतील सगळी ।
Sanjay R.
