भावनेला द्यायची
कधी मोकळी वाट ।
त्यातही वाटते मग
रम्य किती पहाट ।
नवं रंगांची उधळण
निसर्गाचा कसा थाट ।
झुळझुळ वाहे पाणी
तुडुंब भरतील पाट ।
डोंगर दऱ्या उंच पहाड
हिरवी हिरवी झाडी दाट ।
पुढे पुढे मग जावे जसे
संपते कुठे कळेना वाट ।
अथांग हा सागर कसा
येतो घेऊन उंच लाट ।
रूप बघतो मी धरेचे
आहे कसे किती विराट ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment