कशी ही जादू
कसा हा टोना ।
जगतो जीवन
पण एकच रोना ।
रडतो जास्त
पण हसतो कमी ।
दिसेल डोळ्यात
नेहमीच नमी ।
आसवांचे इथे
काय मूल्य ।
दाबून टाकायचे
मनातले शल्य ।
उठून लागतो
जेव्हा वाटेला ।
खिळावे वाटते
धरून खाटेला ।
वाटतं मला
मीच लाचार ।
सुख विसरतो
दुःखाचा प्रचार ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment