टीचभर हे पोट
कोनाले भेटे न्याहारी ।
कोर कुटक्यासाठी
कोनी फिरे दारोदारी ।
दिस रात चरे त्याचा
देह किती भारी ।
जन्माचा उपाशी राजा
वाटे कितीक आजारी ।
जागी एका बसून
मोजे नोटा व्यापारी ।
आटउन रक्त सारे
उपाशीच शेत करी ।
लटकते फासावर
किती झाले आतावरी ।
मोजूनरे थकलो आता
उपाशीच सारे घरोघरी ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment