विदर्भाचा थाटच न्यारा
कधी निघतात घामाच्या धारा ।
तर कधी गार गार वारा
चढ उतार करतो पारा ।
बोली इथली वर्हाडी
तुया माह्यात आहे गोडी ।
सच्चा मनाचे प्रेमळ गडी
लिन होउन हात जोडी ।
निसर्गानं दिली हिरवी वनराई
वाघोबाची इथे नाही नवलाई ।
संत महात्म्यांची होती पुण्याई
इथल्याच मातीतली थोर जिजाई ।
Sanjay R.
नको रे धाडु तु
आम्हा वृद्धाश्रमी ।
माया दीली तुज
आम्ही का कमी ।
आहेस तु आमच्या
पोटचा गोळा ।
विचार कसा आला
मनात असला खुळा ।
किती रात्री जागल्या
आम्ही त्या काळ्या ।
बाबांचे कष्ट कसा
विसरलास रे बाळ्या ।
प्रेमळ तुझ मन का
झाल इतक कठोर ।
थकलो रे आम्ही आता
नको होउस निष्ठुर ।
मोठा तु झालास
आणी खुप हो मोठा ।
नशीबच खोटं आमचं
पैसाही रे हा खोटा ।
Sanjay R.
असेल वादळ
जरी या मनात ।
आहेस तुच सखे
माझ्या ह्रुदयात ।
असतील चांदण्या
कीतीही गगनात ।
तु चंद्रिका जशी
एकच आकाशात ।
गंध मोगर्याचा जसा
पसरला अंगणात ।
शोधतो तुज मी
माझ्या प्रत्येक श्वासात ।
सुहास्य वदन तुझे
ठेवीले मी नेत्रात ।
शब्दनी शब्द तुझा
कोरला मी काळजात ।
Sanjay R.
निंद न आवे मोहे
याद तोहरी सताये ।
काहे दुर न जावे
मेरे सपनेमे आये ।
इक नजर देख तुझे
दिल चैन मेरा पाये ।
तुझ बिन मोहे
कुछ भी न भाये ।
Sanjay R.
म्हातारपण झाले कठीण
विसरलोत आजी आजोबा ।
नकोसे झालेत म्हातारे
का नकोत आई बाबा ।
Sanjay R.
