असतेस तु
ध्यासात माझ्या ।
वसतेस तु
श्वासात माझ्या ।
कणो कणी
आभास तुझा ।
मनो मनी
सहवास तुझा ।
Sanjay R.
फुलला निशीगंध
वाराही धुंद धुंद
परतली पाखर
हसते निशा
मंद मंद ।
Sanjay R.
अब मरमरके करे हम काम
ना याद उनको हमारा नाम ।
रात दिन गिनते है वो दाम ।
साथ हमारे वही है शाम ।
Sanjay R.
आनंदाच्या क्षणी येयी
शब्दांना आनंदाची किनार ।
क्षण दुखाःचा येता मनी
नेत्रही करती अश्रुंना सार ।
सामंजस्य ह्रुदयाचे बघा
दोन्ही क्षणांचा त्यास स्विकार ।
Sanjay R.
बघुन हास्य तुझ्या चेहर्यावरचे
प्रसन्न होइ मन माझे ।
तसाच प्रयत्न असतो माझा
दुखः विसरतो मग माझे ।
Sanjay R.
बघुन चित्र तुझे
लिहील्या त्या ओळी ।
कशी ग तु अशी
आहेस किती भोळी ।
Sanjay R.
लिहील्या चार ओळी
चित्रावर तुझ्या ।
नाही उरले शब्द आता
कवितेस माझ्या ।
Sanjay R.
हिच तर अदा तुझी
किती मला आवडते ।
नाही मन भरत
परत परत वेडावते ।
Sanjay R.
केव्हा येणार तु
कुशीत माझ्या ।
हात केसांतुन
फिरवायचा तुझ्या ।
आसुसले ओठ
का देतेस सजा ।
तुझ्याच आठवणीत
जगतो मी माझा ।
Sanjay R.
नको ना ग रुसु
नको ना रागाउ ।
आहे माझ्याकडे
तुजसाठी खाउ ।
गीत प्रेमाचे
मिळुन ये गाउ ।
स्वप्नपरी तु माझी
मिठीतच राहु ।
Sanjay R.
लांब सडक
केस काळे तुझे ।
रुंद कपाळ
हरीणीचे डोळे तुझे ।
कसा मिरवतो
शेंडा नाकाचा
गोड गुलाबी ओठ तुझे ।
हळुच डोकावतो
तीळ तो काळा
गोड कीतीग हास्य तुझे ।
थंडीला होताच सुरुवात
मिळे लोकरी कपड्यांची साथ ।
करी ते थंडी वरती मात ।
नेत्रांना तुझ्या
कोर काजळाची
हरपले चित्त
ओढ त्या क्षणाची ।
नेत्रात तुझ्या मी बघतो जेव्हा
का स्तब्ध होते नजर अशी ।
निरखत राहतो मीच मला मग
क्षणात असतो तुजपाशी ।
साधतो संवाद नकळत असा
नजरच बोलते शब्दांशी ।
एकरुप होतो तु अन मी मग
बंधन जुळते शुन्याशी ।
Sanjay R.
इकडन तिकडे
तिकडन इकडे
टोलवा टोलवी नुस्ती ।
गडबड गोंधऴ
नुसता पसारा
खुप झाली मस्ती ।
शांत बसाव आता
आली थोडी सुस्ती ।
Sanjay R.
असाच एकदा भटकलो मी
निर्जन अशा जंगलात ।
गाठ पडली वाघोबाशी
म्हणाला आहे मी रागात ।
प्रश्न जगण्या मरणाचा
विचार आला मनात ।
म्हटले निर्जन नाही ही जागा
तु राहतोस ना या जंगलात ।
Sanjay R.
सुर्याहुनही तेजोमय
रुप असे ग सखे तुझे ।
नको वाटे तप्त गोळा
सुखावतेस तु मन माझे ।
Sanjay R.
अगणीत विचारांच
कपाट असत ह्रुदय ।
भुत भविष्य यांच
भंडार असत ह्रुदय ।
हास्योनंदाच
कोठार असत ह्रुदय ।
आसवांच भरलेल
गंगाळ असत ह्रुदय ।
जहाल विष पचवणार
श्टमक असत ह्रुदय ।
छोट्यश्या धक्क्यान
तडकणारा काच असत ह्रुदय ।
Sanjay R.
दुरवर पसरलेल्या
सागराच्या अथांग लाटा ।
कधी निर्जन पहुडलेल्या
भकास वाटा ।
अजुनही सलतो तो
खोलवर रुतलेला काटा ।
खुप रडुन घेतल आता
ठरला एक एक अश्रु खोटा ।
नाही उरल्या आता मनात
कुठल्याच रंगांच्या छटा ।
Sanjay R.
