स्वर्ग

अर्थाचा केला अनर्थ
मधेच पडला स्वार्थ  ।
जुपले भांडण दोघांचे
साधू कसा मी परमार्थ ।

काय कुणाचा धर्म
करती सारेच अधर्म ।
चुकले पाऊल आता
जायचे नेईल तिथे कर्म ।

शोधून मिळेल का हो
मला ही हवाच स्वर्ग ।
सांगेल का कोणी मज
धरू कुठला मी मार्ग ।
Sanjay R.

गरीबाची दिवाळी

किती शिवयचे फाटलेले

परत परत जाते फाटून ।

दिवाळीच्या या तोंडावर

कसा आला गळा दाटून ।

हवे वाटतात नवे कपडे

चप्पल ही गेली हो तुटून ।

चार पैसे मिळवायचे 

ते स्वप्न ही नेले लुटून  ।

बायको पोरं वाट बघतात

सारखे हो उठून उठून ।

गरीबाची तर हीच व्यथा

सांगा आणू पैसे मी कुठून ।

Sanjay R.

करू काय या मनाचे

किती सोसायचे तूझ्या

शब्दांचे गहिरे घाव ।

तरीही का असे मज

अंतर जाणण्याची धाव ।

कासेनुसे समजावतो

माझ्याच मी मनाला ।

माझे मलाच कळेना 

देऊ दोष मी कुणाला ।

आठवतो मीच आता

अर्थ तुझ्याच शब्दांचे ।

तेही आता आठवेना

करू काय मी मनाचे ।

Sanjay R.

जीवा शोधतो शिवा

ठरवूनच ठेवलं आता

कोण किती करतो याद ।

आता बघू या एकदा तरी

कोण दारावर देतं साद ।

ठेवून बसलो दार बंद

नव्हता कुठेच कसला गंध ।

एकमेकांना खेळवायचा

साऱ्यांनाच दिसला छंद ।

माणूस माणूस म्हणू कुणा

माणुसकी चा नाही अंश

स्वार्था पाई झाला वेडा

लोभा पोटी मारतो दंश ।

उघडुन ठेवले आता दार

एक मजला माणूस हवा ।

असेल नसेल कुणास ठाव

जीवा शोधतो त्याचा शिवा ।

Sanjay R.

फिरवू नको पहाट

वहीचे पान कोरे

शब्दांची बघते वाट ।

मनात विचार शून्य

भावनांची कुठे गाठ ।

उभ्या आडव्या रेषा

वाकले कुणी ताठ ।

संवाद मुक झाला

भरले डोळ्यांचे काठ ।

प्रवास नाही सोपा

सरळ जरी ही वाट ।

बघ वळून तू मागे

फिरवू नकोस पाठ ।

Sanjay R.