कोजागिरीचा चंद्र

पौर्णिमेच्या चंद्राचे
मनमोहक ते रूप ।
कोजागिरीच्या रात्री
आठवते तूच खूप ।

भरलेल्या दुधाचा
हाती येताच प्याला ।
दिसे रूप तुझे त्यात
हवा आरसा कशाला ।

मधुर गोडवा अमृताचा
तृप्त होते त्यात मन ।
तीच साखर ओठातली
आठवतात क्षण क्षण ।
Sanjay R.

आकांत

मनात या तुझ्या रे

आहे कशाची खंत ।

एक दिवस तुझाही

आहे होणार अंत ।

गेले सांगून किती

साधू आणि संत ।

थांबला कोण इथे

शोध तू एकांत ।

जोवर श्वास तुझे

तोवरच तू अशांत ।

थांबताच हे हृदय

होशील ना शांत ।

तुझे ते सोड आता

करू नकोस आकांत

बघ जरा आकाशात

तारे तिथेही  अनंत ।

Sanjay R.

कोण कुठे

दार शब्दांचे बंद इथे

शोधतो मी कोण कुठे ।

उघडतो शब्दांनी जेव्हा

सामर्थ्य शब्दांचे तिथे ।

शब्दात असे भावना 

मनात लागते कुठे ।

हृदयात होताच घाव

झरतात आसवे तिथे ।

शब्दांनी तुटतात धागे

नात्यातला बंध कुठे ।

ताणून होतात चिंध्या

उरतात शब्दच तिथे ।

Sanjay R.

दिवाळीचे वेध

झाला दसरा आता

लागले दिवाळीचे वेध ।

खर्चाचा पहाड पुढे 

खिशाला तर मोठे छेद  ।

चिवडा शेव लाडू गुलाबजाम

चकलीचेही तोंड वाकडे ।

बायकोला पहिजे नवीन साडी 

मुलांनाही हवेच कपडे ।

फटाके रांगोळी आकाश दिवा

घराला रंगही नवा नवा ।

इथे पगार नाही बोनस नाही 

गुल झाली माझीच हवा ।

Sanjay R.

श्रध्दांजली टाटांना

झाला अस्त सूर्याचा

अखंड ज्योत लावून ।

प्रगतीचे ध्येय त्याचे

देश निघाला न्हाऊन ।

आपलेसे केले जगाला

मदतीला जाई धाऊन ।

लक्षावधिंचा तो रतन

गेला साधेपणात राहून ।

करून टाटा तुम्ही गेलेत

आठवणीच आता ठेवून ।

Sanjay R.