घे झेप आकाशी
पसर थोडे पंख ।
सांभाळ तू जरासे
संकट इथे असंख्य ।
कुणास म्हणू दे काही
नको म्हणू आपला ।
मोहमाया इथे अपार
त्यात माणूस संपला ।
नको द्वेष कुणाचा
नको प्रेमाचा लळा ।
ओळख तू मयाजाळ
बरेच कापणारे गळा ।
आकाश जरी निरभ्र
क्षणात पडतात सरी ।
दिसेल तसेच नसते
समोर अदृश्य ती दरी ।
Sanjay R.
