ही वाट दूर जाते

ही वाट दूर जाते
वाट कोण पाहते ।

उठून मीही पहाटे
निघालो तुडवत काटे ।

थकलो भागलो जेव्हा
शोधतो आडोसा कुठे ।

वरती आकाश मोकळे
खाली गवत छोटे ।

व्याकुळ होतो तहानेने
कोरड्यात पाणी खोटे ।

आसवेही सरले आता
अंतरातला श्वास दाटे ।
Sanjay R.

डोक्याला काव

गोंधळ इथे किती

डोक्याला काव नुसता ।

दिसला तर सांगा हो

कुणी माणूस हसता ।

कपाळाला आठ्या चार

टेंशन उठता बसता ।

पोटाचे सोडाच आता

इथे खातो फक्त खस्ता ।

दिवस रात्र एकच चिंता

भुकेचा शोधतो रस्ता ।

कामास जुंपलेला बैल जसा

ढोसतो तुतारी नुसता ।

Sanjay R.

आभाळ

दिवस पावसाचे कसे, येते भरून आभाळ
गच्च होतो काळोख, वरती काळे आभाळ ।

मधेच येतो जाऊन, पाऊस सारून आभाळ
पाणी पाणी होते सारे, कोसळते आभाळ ।

पुराचे पाणी घरात, नदी नाले आभाळ ।
संकट सारे डोईवर, डोळ्यात दिसते आभाळ ।

शेत गेले वाहून, वावरात दिसे आभाळ ।
मेहनतीच्या झाल्या चिंध्या, नेले लुटून आभाळ ।

पोट भरायचे कसे , कोर भाकरीचे आभाळ ।
कर्ज सावकाराचे किती, फेडायचे आभाळ ।

गळ्यात घेतो फास, तिथेही असते आभाळ ।
लाकडे ओली पावसाने, जळायचेही आभाळ ।
Sanjay R.

ध्यास

नात्यात कुठला भास

असतो त्यात ध्यास ।

येते आठवण मनात

नी फुलतात मग श्वास ।

Sanjay R.

परिकथा

पंख लावून पाठीशी
दूर जावे आकाशी ।
दूर दूर ते आभाळ
करावे गूज ढगांशी ।

धरावा फेर थोडा
चांदोबाच्या उशाशी ।
उचलून चार चांदण्या
द्याव्या नेऊन सूर्याशी ।

परिकथांची ही दुनिया
घेतो वाचून जराशी ।
स्वप्न बघतो रात्रभर
संबंध कुठला कशाशी ।
Sanjay R.