शब्द झाले फितूर

शब्दातून तुझ्या मी

काढू कसा तो अर्थ ।

वाटले विषारी बाण

नाही मज तो स्वार्थ ।

शब्दात दिसे भावना

भावनेत असे मन ।

शब्द झालेत फितूर

निराकार झाले तन ।

नको आता उजळनि 

उजाडली परतीची वाट ।

जायचे विसरून आता

झाली मोकळी गाठ ।

Sanjay R.

शब्दांची उकल

तुझ्या शब्दांची

होत नाही उकल ।

शोधतो अर्थ सारे

घेतो शब्दांची दखल ।

सांगून जातात कधी

शब्द शब्दांचाच अर्थ ।

कळते मग मलाही

प्रयास सारेच ते व्यर्थ ।

सांगू कुणास मी कसे

मनात आहे ऐक आशा ।

शब्द हवा मज एक

नको त्यातून निराशा ।

Sanjay R.

नको दाखवू अभिमान

नको दाखवू अभिमान
खोटी तुझी रे शान ।
फुकाचा रे हा मान
कळे साऱ्यासी छान ।

बघ होऊन तू लहान
होशील किती महान ।
न मागता मिळेल
तुज सारा मानपान ।

मिरवतील जन सारे
हरपेल तुझे भान ।
मोठा होऊनही वाटेल
सुंदर तुझेच ध्यान ।
Sanjay R.

माझ्या मराठीची गोडी

माझ्या मराठीची गोडी
जन जनास ती जोडी ।

वऱ्हाडीची तिला साथ
सोबतीला पुणेरी हात ।

खानदेशी आहे बाज
मुंबा नगरीचा तिला साज ।

थोरा मोठ्यांनी सजविले
या महाराष्ट्रात रुजविले ।

माय मराठी मी म्हणतो
गाणे तिचेच गुणगुणतो ।

गातो मराठीची मी थोरवी
फुलते मनामनात पालवी ।
Sanjay R.

नको जाऊ तू सोडून

नको जाऊ तू सोडून
भरला हा संसार ।
तुझ्या विना संग मज
आहे कुणाचा रे आधार ।

जगणे मरणे नाही हाती
पण कशास तो विचार ।
मन होते असे अधर
आणि अंतरात रे प्रहार ।

साथ जीवनाची आहे
उचल थोडा तू भार ।
झेलील मीही तुझ्यासवे
होतील जेही वार ।
Sanjay R.