ताप असो वा खोकला
किव्वा असो दुर्धर आजार ।
पर्याय कुठे हो डॉक्टर ला
होतो आपणच बेजार ।
असेल दार मरणाचे जिथे
होतो डॉक्टर तिथे हजर ।
आणि परतून प्राण तिथून
लागते मृत्यू ला ही नजर ।
सेवा भाव धर्म त्यांचा
असतो सदा ते सादर ।
बघतो त्यांच्यात मी देव
करू किती मी आदर ।
Sanjay R.
डॉक्टर म्हणजे देवदूत
देतो जीवन संजीवनी ।
आजारातून करतो बरे
आशा जगण्याची मनी ।
बिछाण्यावर असता रोगी
वाटतो डॉक्टरचा आधार ।
यातनातून सोडवतो जेव्हा
मानतो त्या देवाचे आभार ।
Sanjay R.
इथे कोण परका
आहे कोण वारीस ।
आई बापच करतात
मुलांची परवरिश ।
भरले आभाळ की
होते ना बारिश ।
डोळ्यात येतात अश्रू
नाही कुणाची साजिश ।
जवाबदार कोण याला
घेऊ कुणाचे मी नाव ।
संस्कार चालले सुटत
आपलेच तर देतात घाव ।
Sanjay R.
बाळाचे करता संगोपन
वेळही पुरेना ।
होते धावपळ किती
कष्ट कुणा कळेना ।
बाळ रडते जेव्हा
हृदयाची तुटते तार ।
आईच्या प्रेमाचा मी
सांगू किती सार ।
किंमत तिच्या दुःखाची
म्हातारपणी मिळते ।
आसव असतात डोळ्यात
दुःखात तीच जळते ।
Sanjay R.
कसा करायचा सांभाळ
जाऊन आईला विचारा ।
बाबाही सांगतील सारे
जरी असेल त्यांचा दरारा ।
लहानाचे केले मोठे
किती झेलल्या यातना ।
रात्री किती जागून काढल्या
दिल्या का कोणी सांत्वना ।
तिचेच आता म्हातारपण
नको झाले लेकाला ।
करे धाडले वृद्धाश्रमी
पोचलास का टोकाला ।
Sanjay R.
