मज लागले वेध कशाचे
नजर लागली आकाशात ।
निघाली उजळून धरा
स्वच्छ सारेच प्रकाशात ।
वाटले सरला आता काळोख
रात्र परत होणे नाही ।
अंधाराची झाली चोरी
चन्द्र चांदण्या नव्हते काही ।
सूर्य निघाला गस्ती वर
होता तापला त्याचा पारा ।
आभाळ झाले सारे काळे
येऊन गेला मधेच वारा ।
दिवस असाच निघून गेला
आली परतून मग रात्र ।
चन्द्र चांदण्या सारेच हसले
जणू नाटकाचे सारेच पात्र ।
Sanjay R.
आई मी मागते तुज भिक्षा
आश्रय हवा नको देऊ शिक्षा ।
मोठा होईस्तो तुज आम्ही
दिली रे सारीच तर शिक्षा ।
संस्कार कुठे का कसे नडले
घेतली तू रे भलतीच दीक्षा ।
लोटलेस आम्हा दूर असे
हीच तर आहे रे तुझी परीक्षा ।
जगू मरू रे कसेही आम्ही
काळजी वाटते रे तुझी लक्षा ।
दे सु संस्कार तू पोरांसी
तुलाही न मिळो अशी शिक्षा ।
Sanjay R.
सर्वस्व लावून पणाला
लहानाचे करतात मोठे ।
प्रेम पैसा काळजी किती
वाटते इतर नातेच खोटे ।
माय बापाची माया कशी
वाटे लेकास ठेऊ कुठे ।
लेक होतो जेव्हा मोठा
आईबाप त्यास नको वाटे ।
Sanjay R.
वर आकाश
खाली धरती ।
नाही छत
डोक्यावरती ।
शोधू कुठे मी
आश्रय आता ।
सांग तू रे
तूच विधाता ।
पोटास लागे
अन्न पाणी ।
हातास काम
जीवन कहाणी ।
आश्रयास जरी
आहे ही धरा ।
नशीब ठरविते
आयुष्याचा फेरा ।
Sanjay R.
बघू दे चंद्राचे मुख
केला निर्जल उपवास ।
राहवत नाही आता
थांबतील का असेच श्वास ।
जेवणात आहे पंचपक्वान्न
लागला त्यांचाच ध्यास ।
ये ये रे चंद्रा आता
तुझ्या दर्शनाची आहे आस ।
करवा चौथ आहे आज
दिवस आहे किती खास ।
तुझ्या दर्शना शिवाय रे
जाईल कसा पोटात घास ।
Sanjay R.
