बालपणीच्या त्या आठवणी
वाटतं परत व्हावं लहान ।
खेळावं बागडावं मस्त उडावं
परत शाळेत जावं छान ।
मित्रांशी घालावा तसाच गोंधळ
नवे कपडे घालून मारावी शान ।
खोड्या काढाव्या कुणाच्याही
जेव्हा नसता कुणाचेच भान ।
काढून एक चित्र गुरुजींचे
फाडावे तसेच वहीचे पान ।
गुरुजींचा पडता मार मग
व्हावे अजूनच खूप लहान ।
आईचा मार बाबांचा धाक
पाठीवरच्या वळांचे ते निषाण ।
परत वाटतं हवं हवं सारं
व्हायचं मला परत एकदा अजाण ।
संजय रोंघे
सगळेच जिथे रहस्य
तेच ते आहे गाव ।
असू द्या ना काहीही
त्या छोटया गावाचे नाव ।
झुळ झुळ वाहते नदी
निसर्ग घेतो मन मोहून ।
आंबा चिंच गोड आंबट
तोडावी वाटते धावून ।
मूठभर दाणे पेरायचे
पोते भरून आणायचे ।
काय किमया होते बघा
रहस्य तिथल्या मातीचे ।
माणसंही साधी भोळी
लळा लावून जातात ।
गरीब असला तरी हो
श्रीमंती त्यांच्या प्रेमात ।
अशी कित्येक रहस्य
दडलीत त्या गावात ।
एकदा फक्त जाऊन बघा
कळेल सारे एका डावात ।
Sanjay R.
कळले मज सारे
कशात माझे हित ।
वागणे तुझे बघ
आहे कशी ही रीत ।
हरणार सांग कशी
होईल तुझी जित ।
माझी तू मी तुझा
ही आपली मित ।
बहरू दे आता
तुझी माझी प्रीत ।
Sanjay R.
तुझा आणि माझा
एक अनामिक संबंध ।
आठवणीनेही मीही
होतो कसा बेधुंद ।
आभास मनाला
दरवळतो सुगंध ।
करतो स्मरण किती
लागला तोच छंद ।
Sanjay R.
