नकोच द्वेष

जीवन झाले दुर्धर
प्रेम हवे नको द्वेष ।
राहतो जिथे आम्ही
जसा देश तसाच वेश ।
नकोत विचार मनाचे
कळ्या दगडावरची रेष ।
लागतील भोगावे मग
आयुष्यभर ते क्लेश ।
प्रेम द्या आणि प्रेम घ्या
करू नका हो द्वेष ।
Sanjay R.

दिवस खास

दिवस कालचा
होता खास ।
झालो आनंदी
घेऊनही त्रास ।
अंतरात सदा
होता ध्यास ।
मार्गी लागले
सारे प्रयास ।
घट्ट झाला
मनात विश्वास ।
जगण्यासाठी
हवेच श्वास ।
क्षणात सारे
सरले भास ।
तुजविण नाही
कोणी खास ।
Sanjay R.

खेळ शब्दांचा

शब्दांचा हा खेळ कसा

जोडून होतात चार ओळी ।

वेध घेऊन जाते मनाचा

वाटे कधी ती किती भोळी ।

कधी करी ती वार मनावर

आघात तयाचे किती छळी ।

चार ओळींची जरी कविता

भाव वसतो तिच्या तळीं ।

Sanjay R.

तुझ्याशिवाय

निघेल कसा वेळ
अजून आयुष्य बाकी ।
तुझ्याशिवाय जगणे म्हणजे
विराण जीवनाची झाकी ।
Sanjay R.

वादळ

सोसाट्याचा वारा सुटला 

रिमझिम करत पाऊस आला ।

वाऱ्याचे मग झाले वादळ 

गारांनाही मग जोर चढला ।

धावू कुठे मी थांबू कुठे

साऱ्यांचाच गोंधळ उडाला ।

झाडे पडली पाने हरली

नाला भरून वाहू लागला ।

घरावरचे छप्पर उडले

डोळ्यांपुढेही अंधार दाटला ।

करू काय मी कळेना आता

वादळ सारेच घेऊन गेला ।

Sanjay R.