वादळ

सोसाट्याचा वारा सुटला 

रिमझिम करत पाऊस आला ।

वाऱ्याचे मग झाले वादळ 

गारांनाही मग जोर चढला ।

धावू कुठे मी थांबू कुठे

साऱ्यांचाच गोंधळ उडाला ।

झाडे पडली पाने हरली

नाला भरून वाहू लागला ।

घरावरचे छप्पर उडले

डोळ्यांपुढेही अंधार दाटला ।

करू काय मी कळेना आता

वादळ सारेच घेऊन गेला ।

Sanjay R.

जुळते तिथेच नाते

जीवास लागतो जीव

जुळते तिथेच नाते ।

लागता जीव कुणात

बंधनही घट्ट होते ।

आठवण येइ मग सदा

मन अस्वस्थ होते ।

कधी लागता उचकी

वेध मनात लागते ।

दुरावा सहन होईना

डोळेही मग पणावते ।

Sanjay R.

पाऊस सरी

सूर्याची प्रखर किरणं
त्यात होरपळली धरा ।
पाणी पाणी जीव झाला
बरसू दे आता सरी जरा ।

तहानेने व्याकुळ सारे
पाण्यासाठी घेती फेरा ।
नदी नाले आटले सारे
निसर्गावर उलटा घेरा ।

बरस रे पावसा आता
भिजू दे सारी धरा ।
फुटेल पालवी झाडांनाही
आम्हा होई आनंद खरा ।
Sanjay R.

आभास

सदा असतो ध्यास
होतात किती आभास
मग संथ होतात श्वास
कर्तव्याचा होतो प्रयास
पूर्णत्वाचा असे विश्वास
मार्गी लागते सारेची
सफलतेचा क्षण खास
Sanjay R.

वेदना

अंगावर असू दे
घाव कितीही ।
निघतील भरून
साऱ्या जखमा ।
मनात झाल्यात
ज्या वेदना माझ्या  ।

नाही दुःख मज
काही कशाचे ।
सांगतील अश्रू
वाहत्या डोळ्याचे ।

चोळू नकोस मीठ
जखमेवर माझ्या ।
उरेल काय सांग
ओंजळीत तुझ्या ।

नाही होत सहन
भडकतीळ ज्वाला ।
होईल भस्म सारे
उरेल राख टिळ्याला ।
Sanjay R.