देऊ किती दोष मी
नशीब आहे फुटके ।
घर नाही दार नाही
वर आभाळही तुटके ।
एकेक दाना अन्नाचा
तोही कठीण दिवसाला ।
विचारच सरले आता
अर्थच काय जीवनाला ।
जिथे कुंपण असे मोडके
पाय देऊन जाती सारे ।
दिवसाही बघतो मी
अंधारातले सगळे तारे ।
म्हणू कसा माणूस मी
दुबळा लाचार वाटसरू ।
दिसेचना रस्ता पुढे
घेऊन कुबडी काय करू ।
Sanjay R.
