" चूल आणि मूल "

उरलेच कुठे आता 

ते प्राचीन आचार ।

चूल आणि मुल 

वाले सरले विचार ।

बरोबरीने माणसाच्या 

बघा कशी ती लढते ।

स्त्री नाही  कशातच 

उरली आता लाचार ।

नाही कुठेच मागे 

कुठल्याही शिक्षणात ।

सदैव तत्पर असते 

प्रत्येक नोकरी कामात ।

नेहमीच असते पुढे 

प्रत्येक अवघड कार्यात

नाव लौकिक तिचा 

आहे साऱ्या जगात ।

घर संसार असो वा 

असो मुलांचा सांभाळ ।

संपला आता तो 

जुन्या विचारांचा काळ ।

आहे भूषण समाजाचे

नाही तिला विराम ।

कर्तुत्वाला तिच्या आम्ही

करतो सारेच सलाम ।

Sanjay R.

" मी आणि तू "

मी आणि तू

मी.......
मी मी ची गर्दी इथे
हरवलो त्यात मी ।
सांगतंय कोणी तू
तोच का आहे मी ।
मि ला मी शोधतोय
आहे कुठे तो मी ।
बघतो अंतरात जेव्हा
मी तर आहे तोच मी ।

तू......
तू ला मी शोधू कुठे
तू इथे की तू तिथे ।
आहेस तू , तू जिथे
शोधले मी तुला तिथे ।
तू मनात तू ध्यानात
तू क्षणात तू कणात ।
तू तुझ्यात तू माझ्यात
आहे माझ्या तू हृदयात ।
Sanjay R.

" पडद्यामागचा बाप "

बाप घराचा आधार

उचले सारा भार ।

करून कष्ट अपार

करी उभा संसार ।

झेलतो सारे वार

मानतो कुठे हार ।

अव्यक्त ते  विचार

तीक्ष्ण लागे धार ।

वाटे करतो प्रहार 

अंतरात बंद सार ।

Sanjay R.

" छंद हा वेगळा "

काहूर मनात विचारांचे
मिळे शब्दांना आधार ।
छंद हा वेगळा किती
कविता जीवनाचा सार ।

शब्दच करी सारे व्यक्त
आयुष्य सुख दुःखाचा भार ।
डोळ्यात आसवांची गाथा
आणि देई लेखणी आकार ।

चकमक होता शब्दांची
तुटती सारेच विकार ।
हुंदका येई अंतरातून
शब्दपुढे शब्द लाचार ।
Sanjay R.

" काहूर उठलं पुन्हा "

थंडी सुरू झाली कशी

यात सांग कुणाचा गुन्हा ।

आठवण आली तुझी

नि काहूर उठलं पुन्हा ।

आहेस कुठे तू सांगना

माझा मीच झालो सुना ।

बघतो दूर  तिथे शुन्यात

घाव आहे कुठे तो जुना ।

Sanjay R.