" लागलो शेवटी मार्गाला "

एकटाच होतो चालत

विराण त्या रस्त्यावर ।

नव्हते मागे पुढे कोणी

रस्ताच उठला जीवावर ।

झाडं झुडपं पशु पक्षी

गेलेत कुठे नव्हते माहीत ।

मात्र सूर्य होता डोक्यावर

अंग अंग माझे जळीत ।

वाटले रक्त गेले सुकून

पडली कोरड घशाला ।

वाटे मृगजळ पुढेच आहे

धावलो मीच कशाला ।

रस्ता सरता सरत नव्हता

धाप लागली श्वासाला ।

धडपडलो थोडा अडखळलो

लागलो शेवटी मार्गाला ।

Sanjay R.

" मुंबई स्वप्नांचे शहर "

मुंबई तर माझी
वाटे स्वप्नाचे शहर ।
कामासाठी भटकतो
थांबत नाही नजर ।

चकचकीत रस्ते आणि
लकलकीत गाड्या ।
नजर जाईल तिकडे
उंचच उंच माड्या ।

रस्त्यावर चालताना
किती माणसांची गर्दी ।
शोधली तर सापडेल
लोकलमध्ये अर्धी ।

वेळ नाही कुणास
जो तो घाईत ।
जातात सारे कुठे
नाही कुणास माहीत ।

एका कडेला समुद्र
फेकतो कशा लाटा ।
नेहमीच भरलेल्या
आहेत तिथल्या वाटा ।

जिथे तिथे खायला
वडा पाव भेळ ।
चालता चालता खातील
जेवायला नाही वेळ ।

जिकडे तिकडे दिसेल
श्रीमंती चा थाट ।
झोपडीत जाल तर
झोपायला नाही खाट ।

घर म्हणता कशाला
एका खोलीत संसार ।
आयुष्य भर पळतो
तरी पेलवत नाही भार ।

मुंबई शहर माझे
स्वप्न बघतो जीवनभर ।
दिवसामागे दिवस जातात
प्रवास चाले आयुष्यभर ।
Sanjay R.

" खेळ जादूचे "

आठवतं मला ते 

बघायचो जादूचे खेळ ।

रस्त्याच्या कडेला

जादूगार बसवायचा मेळ ।

वाजवून डमडम डमरू तो

हात आकाशात फिरवायचा ।

काढून पुष्पगुच्छ जादूने

भेट माकडाला करायचा ।

हसून हसून दुखायचे पोट

बघून चेष्टा माकडाच्या ।

जादूच ती सरली आता

माणूस मागे माणसाच्या ।

Sanjay R.

" डोळे बंद "

आंधळे प्रेम

डोळे बंद ।

फुलते जेव्हा

मन होते बेधुंद ।

गती श्वासांची

होते मंद ।

तुटतात सारे

जखडलेलेले बंध ।

अंतराला एक

अनोखा छंद ।

प्रेम हे असेच

असते अंध ।

Sanjay R.

" होऊ नको निराश "

होऊ नको निराश

नैराश्य म्हणजे विनाश ।

बघ थोडे आकाश

होईल परत प्रकाश ।

कठीण जीवन प्रवास

हवा विजयाचा प्रयास ।

मनात असेल जर ध्यास

विजयी होतील आभास ।

Sanjay R.