" वऱ्हाडी हास्य कविता "
आयुष्याचे दिस किती
मोजता न्हाई येत ।
लडून लडून डोये सुजले
पुसता न्हाई येत ।
लडता लडता गया दाटला
बोलता न्हाई येत ।
डोकं झालं गा लयच जड
सांगता न्हाई येत ।
हासाव मानलं थोडसं त
हसता न्हाई येत ।
कहाले जगतं बावा तू
तुले काईच न्हाई येत ।
सोड तू इचार आता
तुले टेन्शन न्हाई देत ।
चाल जाऊ दोस्तायकडं
का चालता बी न्हाई येत ।
दोस्त महा हाये वर्हाडी कवी
थो असा बसू न्हाई देत ।
हासून हासून पोट फुटल
पर हालू न्हाई देत ।
हासाले गा लागते काय
दात बी थो काढू न्हाई देत ।
निस्ता करजो हा हा तू
म्हणन कोन....
तुले हसता न्हाई येत ।
Sanjay R.
