" सलाम करू या परिचरिकाना "

चला करू आज नमन

कर्तव्य निष्ठ परिचरिकाना ।

वसा घेतला अहोरात्र सेवेचा 

करू सलाम त्या सगळ्यांना ।

अनाचारी कोणी वा दुराचारी

भेदभाव हा नसे कुणाचा ।

शुश्रूषा करिती  मायेने

होऊन आधार त्या प्रेमाचा ।

नाही भाव कर्तव्याचा

अंतरात प्रण हा सेवेचा ।

राग लोभ ही नाही कुठला

त्याग बघा हा सर्वस्वाचा ।

Sanjay R.

" मन "

क्षण एक आनंदाचा

होईल तो सुखाचा ।

ठेऊन दूर दुःख मागे

दिवस आज जगायचा ।

दुःखा वीन सुख न कळे

विचार हा या मनाचा ।

क्षण भंगुर हे मन असे

थांग लागे ना कुणाचा ।

येतो कधी बहरन तर

सोसते कधी शुष्क वारा ।

अथांग सागराच्या मध्ये

क्षितिजा विना कुठे किनारा ।

Sanjay R.

" अशी ही आई "

असेल मूल जरी कुठे

प्राण आई चा मुलात ।

असते प्रतीक्षा डोळ्यात

विचार त्याचाच अंतरात ।

सोसते दुःख सारे स्वतः

हवे मूल सदा सुखात ।

नसते काळजी जीवाची

प्राण वसे आईचा मुलात ।

नाते आईचे हे अनोखे

नसे दुसरे असे या जगात ।

Sanjay R.

" गोंडस हास्य "

येईल कधी परत

मुखावरचे ते हास्य ।

झाले बंदिस्त घरात

सुखाचे ते रहस्य ।

कंटाळले बाळ गोपाळ

झाला कसा हा खेळ ।

मित्र नाही संगतीला

कसा घालवायचा वेळ ।

नाही शाळा नाही परीक्षा

वाटे भय किती मनाला ।

जो तो दिसे चिंतेत इथे

दुःख माझे सांगू कुणाला ।

Sanjay R.

" झाला संसार फाटका "

निघाला गावाकडे बाप

 खांद्यावर पोर लागली धाप ।

माय चाले लगबग लगबग

उरात तिच्या जगण्याची धग ।

माय बाप पोर निघाले पाई 

भुकेलेले पोट खिशात पैसा न्हाई ।

दिवस कठीण हे आले आता 

नाही काम धाम , नाही कुणी दाता ।

का भोग असे हे आले नशिबी

आला कोरोना होती आधीच गरिबी ।

नाही यातून कुणाची सुटका

तुटका संसार  होईल आता फाटका ।

Sanjay R.