थंड हवा गार गार वारा
निसर्ग रम्य परिसर सारा ।
उंच हिमालय , त्याचा तोरा
खळखळ वाहे पाण्याच्या धारा ।
शून्याखाली हो तिथला पारा
वाटते गर्वाने काश्मीर हमारा ।
पांढरा शुभ्र बर्फ चमके
हिरवा देवदार घेई ठुमके ।
गोरे गोमटे लोकही तिथले
वाटे नंदनवन आहे हे कुठले ।
दूर उंचावर शंकराचार्य मंदिर
ठेऊन अस्तित्व बाकी मिटले ।
Sanjay R.
जन्माला आलो तर जगायचे
येईल अंत तेव्हा हो मरायचे ।
सांगा जीवनाचा या काय अर्थ
दिसतो का हो कुठे यात स्वार्थ ।
आहे खळखळून मला हसायचे
धाय मोकलून कधी तरी रडायचे ।
उंच त्या आकाशात उडायचे
धपकन खाली येऊन मग पडायचे ।
रोज तेच ते नको हो जगायचे
काहीतरी वेगळं करून बघायचे ।
कानात कुणाच्या गुणगुणायचे
लव्ह यु जिंदगी आहे सांगायचे ।
Sanjay R.
कुणाचे कुणाशी
कशाचे हो नाते ।
कामा शिवाय हो
जवळ कोण येते ।
नको माय बाप
नको भाऊ बहीण ।
राजा राणी दोघच
माझं मीच पाहीन ।
कुणाची कुणाला
गरज कुठे उरली ।
छोटीशी फॅमिली
माया आता सरली ।
Sanjay R.
दिवसभर चाले
नुसती पळा पळी ।
रात्री शांती नि
परत तेच सकाळी ।
कुणाकडे असे
रोजच दिवाळी ।
कुणाच्या भुकेला
नसे एक पोळी ।
उपसतो कुणी कष्ट
रक्त आपले जाळी ।
बघतो बसून कोणी
वाजवितो टाळी ।
गरीब कुणी श्रीमंत
लिहून त्याच्या भाळी ।
जगाची ना हो या
आहे रीतच निराळी ।
Sanjay R.
स्वातंत्र्य आहे तुम्हाला
बोला काय वाट्टेल ते ।
बिघडतं कुठं काही
विचारही तुमचेच ते ।
शिव्या घाला आडवे पाडा
माळीसाठी काढा जोडा ।
संस्कृतीला फोडा झोडा
माणुसकीला असेच तोडा ।
