माणसाचे हो वर्ग किती
न कळणारी ही रीती ।
पैश्यानी तोलायचे
एवढंच आपल्या हाती ।
उच्च आणि मध्यम बघा
समावल्या यात किती जाती ।
खलच्याला हो वरच्यांची
नेहमीच असते भीती ।
मिटत आहेत आता
जुन्या जाती आणि पाती ।
नवीन वर्ग होतोय बघा
त्यात गरिबी आणि श्रीमंती ।
मरतो माणूस गरिबीने
श्रीमंतांना माज अती ।
वाटोळं होईल सारच आता
काय ही माणसाची गती ।
Sanjay R.
पावसाचे झाले आता
थंडीचा कहर ।
सगळं अंग हलते
होते कशी थर थर ।
सायंकाळी बघा
रिकामेच दिसते शहर ।
प्रेमाची ऊब देणारं
भरलेलं असते घर ।
Sanjay R.
देवांचा देव महादेव
नाही मी कुणी देव ।
मी तर साधा माणूस
मला दुराचाराचे भेव ।
विचारांपासून देवा अशा
दूरच मला रे ठेव ।
सद्विवेक सदाचारी जो
आहे तोच माझा देव ।
सुखी समाधानी आनंदी
सगळ्यांना देवा तू ठेव ।
Sanjay R.
तू तिथे दूर, मी इथे
मग येते मला याद ।
चिव चिव करत चिमणी
पोचवते तुझी साद ।
शब्दांचा शब्दांशी
होतो जेव्हा वाद ।
शब्द अंतरातले मग
करून जातात संवाद ।
Sanjay R.
