" अभंग "

मुखे गातो तुकोबांचा अभंग
सोबत संत महात्म्यांचा संग
चहूकडे दिसे ज्ञानियांचा रंग
हाती टाळ चिपड्या घेऊनि
भक्त झाला हरी नामात दंग
अंतरात वसे त्याच्या विठ्ठल
महिमा तुझीच देवा पांडुरंग
Sanjay R.

" जळतो तीळ तीळ "

झाली आता सांज वेळ
सम्पला सूर्याचा खेळ
होईल अंधाराचा मेळ
वाजते दुर कुठे शीळ
जळतो जीव तीळ तीळ
Sanjay R.

" माणसा तू केलेस लाचार "

रात्रीचा काळा अंधार
वाटे जीव मोठा भार ।
एकटी स्त्री असेल कुठे
तिला मग कुठला आधार ।
जंगल झाडे जनावर सारी
नसते भीती त्यांची फार ।
माणसातल्या हैवानाचा
पावलो पावली दिसे बाजार ।
कुणाकडेच उरला नाही
इथे माणुसकीचा विचार ।
आई बहीण मुलगी कशी
आपल्याच लोकात लाचार ।
Sanjay R.

" किती निष्ठुर रे तू "

किती निष्ठुर रे
तू सांग माणसा ।
का झालास तू रे
असा बलात्कारी ।
जगशील कसा रे तू
होऊंन व्यभिचारी ।
आई बहीण घरी तरी
नाही कुणी विचारी ।
फासली काळिमा
विसरला दुनियादारी ।
करून दुःखी असा तू
सांग जगशील कसा
तू हयात सारी ।
Sanjay R.

" काळजावर घाव "

परत एक डाव
वादळात नाव
जगण्याची हाव
अंतरात धाव
काळजावर घाव
कावळ्यांची काव
स्तब्ध झाली नाव
Sanjay R.