आली आली
निवडणूक आली ।
राजनेत्यांची धावपळ
सुरू झाली ।
हुशार किती हे नेते
वाटे मतदार सारे मूर्ख ।
खरे खोटे सारेच ठाव
फेकतात काढून सारा अर्क ।
होळी यांची झाली सुरू
माखून जातील चिखलात सारे ।
इलेक्शन म्हणजे सावळा गोंधळ
भिनले अंगात वारे ।
बेशरमकीची करतील हद्द
जिवंतपणीच घालतील श्राद्ध ।
मान सन्मान तुडवत पायी
बरबटलेले सारेच दाखवतील शुद्ध ।
दगडास लावतील शेंदूर
टाकून तेल चपा चप ।
मांडून दगड होतील फरार
लुटतील देश मग झपा झप ।
Sanjay R.
कोमळ मनाचे पान
आहेस किती छान ।
घराची तू आन
तूच कुटुंबाची शान ।
सागरा इतके ज्ञान
कर्तृत्वात विज्ञान ।
आई ची माया
बहिणीची छाया ।
अर्धांगिनीचे आहे
तुजला किती भान ।
अंबा तू जगदंबा तू
देवतेचे तूच निशाण ।
झाशीची राणी तू
कृष्णाची राधा तू ।
विचारांची तू खाण ।
किर्ती तुझीच महान ।
रूप तुझे गं हजार
करू किती मी गुणगान ।
वंदन करतो तुज पूजितो
तूच आमुचा सन्मान ।
Sanjay R.
अशीच एक सायंकाळ
पक्षी निघाले घराला ।
मावळतीच्या सूर्याने
तांबडे केले आकाशाला ।
हळूच डोकावून बघते रात्र
निमंत्रण गेले अंधाराला ।
चांदणी शोधते चंद्र
येईल कसा तो अमावसेला ।
हिरमुसली चांदणी मनात
उरलेत दिवस किती पौर्णिमेला ।
Sanjay R.
जे जे असेल मनात तुझ्या
सारंच दे तू ओंजळीत माझ्या ।
स्वप्न सारी तुझी नि माझी
जपून ठेवील अंतरात माझ्या ।
असतील तारे दूर जरी फार
सांगतील तुलाच आठवणी माझ्या ।
Sanjay R.
गालात थोडं हसायचं
गुलाबासारखच फुलायचं ।
वाटलंच फार तर रुसायचं
क्षणात फिरून हसायचं ।
हास्य राखून थोडं गालावर
आनंदात छान दिसायचं ।
सुखद किती हा झुळझुळ वारा
सोबत त्याच्या थोडं झुलायचं ।
अथांग हे आकाश किती
मनसोक्त त्यात फिरायचं ।
हृदय हे कोमळ किती
अलगद त्यात शिरायचं ।
अनमोल हे जीवन किती
परतून परत जगायचं ।
Sanjay R.
