कविता

कविंचे आहेत
प्रकार दोन ।
गातात येक
आपलेच रडगाणे ।
दुसरे दाखविती
इतरांचे दुखणे ।
असते कवितेत
सुख दुखाःचे लेणे ।
आरसा जिवनाचा
शब्दांचे तराणे ।
Sanjay R.

" गम हो थोडे कम हो "

जिंदगी मे गम हो
बस थोडे कम हो ।
याद उनकी आयेतो
मुस्कुराहट ना कम हो ।
Sanjay R.

यादोमे तेरी मै
बस जी रहा हु ।

अब भी दिलमे
वही अरमान है ।

इंतजार है आखोको
आसुओसे भर रहा हु ।

देखने एक झलक तेरी
दिलही दिलमे मर रहा हु ।
Sanjay R.

" शब्द का उमजत नाही "

नाही येत तुज हाय
मनात तुझ्या काय ।
दुर चालायचे अजुन
थकलेत का पाय ।
अजुनही आहे आशा बाकी
बघ करुन काही उपाय ।
घाव होत आहेत मनावर
करु नकोस असा अन्याय ।
Sanjay R.

लिहायच म्हणतो आज
विषयच सुचत नाही ।
आठवण मात्र खुप येते
मग शब्द का उमजत नाही ।
खुप हलवलं मनाला आता
नजर तिथवर जातच नाही ।
उठुन शोधावं म्हटलं तरी
पायही पुढे सरकत नाही ।
मनात कोरलेली छवी आता
का मजला स्मरत नाही ।
Sanjay R.

" अढळ "

स्थान अढळ असु दे रे देवा ।
मनाच्या कंपनांचा विचार नको ।
आयुष्य हेची अनमोल ठेवा ।
दुखाःत विचारा ढळु देउ नको ।
Sanjay R.

" सफर जिंदगीका "

सफर जिंदगीका
है कितना सुहाना ।
कोइ इसे जाना
और कोइ अनजाना ।
अरमान लिये दिलमे
बस है हमे जाना ।
सुख दुख साथी अपने
जिंदगीका यही तराना ।
Sanjay R.