बघू नको वळून मागे
आहेत तिथे गुंतलेले धागे ।
सोडवताना सारा गुंता
सुटेल हा रस्ता मागे ।
अंधारातून होतो उजेड जेव्हा ।
चंद्रही लपतो सुर्या मागे ।
किलबिल होते पाखरांची
आणि जग होते सारे जागे ।
उठ जाऊ या त्या क्षितिजा पुढे
नसेल तिथे कोणीच मागे ।
चल जाऊ दोघेच आता
परत बांधु आयुष्याचे धागे ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment