पाहू किती मी वाट
बघ अवनीचा हा थाट ।
बघून मज उभी इथे
वाराही झाला सुसाट ।
छेडतो मज का असा
काठ सागराचा अफाट ।
परतल्या या लाटा किती
घेऊन क्षणाची गाठ ।
येना सख्या रे तू परत
ओढ तुझी मनात दाट ।
सोबतीने तुझ्या संवे
बघेन रोज नवी प्रभात ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment