एक अंधारी रात्र
असावी अमावसेची ।
आकाशात चांदण्या
दाटीवाटीने बसलेल्या ।
मधेच एखादा काजवा
चमचम करत निघून जातो ।
थंड गार वातावरणात
दूर एक शेकोटी पेटतेय ।
दूर असूनही तीची
मनाला जाणवत होती ऊब ।
मधेच कुठेतरी झाडावर
फडफड व्हायची पक्षाची ।
रातकिड्यांचा आवाज
शांततेला बसू नव्हता देत स्वस्थ ।
अशीच निघाली रात्र आणि
मग दिली कोंबड्यांने बाग सूर्याला ।
हळूच अवतरला सूर्य
आणि सरले साम्राज्य अंधाराचे ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment