इमारती चढताहेत आकाशी वर
रहायला नाही आम्हा छोटेसे घर ।
तुटके फुटके नावाला छप्पर
भिजउन जाते पावसाची सर ।
नाहित भिंती झोपडी ही अधर
झुळकीनं वार्याच्या होते थर थर ।
दोन हात जागेत चललाय बसर
गरिबाच्या जगण्याची कुणास कदर ।
दिवस रात्र चालतो कष्टाचा नागर
तरी फाटकाच आहे साडीचा पदर ।
दोन हजार विस पर्यंत सार्यांना घर
लाउन बसलोय तिकडेच मी नजर
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment