नको कुठला बंध
नको कुठला गंध ।
सारेच त्यात धुंद
नी मन होते धुंद ।
कळणेच कठीण
कुणास कशाचा छंद ।
त्यातच ते होतात
नकळत अंध ।
आणि डोके त्यांचे
होते हो कसे मंद ।
माझ्याही डोक्यात
चालले तेच द्वंद ।
Sanjay R.
नको कुठला बंध
नको कुठला गंध ।
सारेच त्यात धुंद
नी मन होते धुंद ।
कळणेच कठीण
कुणास कशाचा छंद ।
त्यातच ते होतात
नकळत अंध ।
आणि डोके त्यांचे
होते हो कसे मंद ।
माझ्याही डोक्यात
चालले तेच द्वंद ।
Sanjay R.
मनाच्या या बंधात
दिसे प्रेमाचेच नाते ।
भावना जाती जुळून
प्रेम तिथेच फुलते ।
प्रेमाला कशाचा वेळ
नाही फुलण्याचा काळ ।
क्षणात येते फुलून
घेऊन आनंदाची माळ ।
मन घेते मग झोके
अंतरात होते सकाळ ।
बहरते जेव्हा सारे
असते तीच सायंकाळ ।
Sanjay R.
नाही खिडकी तिथे
नाही कुठले दार ।
बंद सारेच कुलपात
आत झेलतो प्रहार ।
अंतरात ठेवले सारे
काय किती विचार ।
आठवण येते कधी
लागते डोळ्यांना धार ।
चालेना डोके मग
वाटतो सारा भार ।
चेहरा येतो पुढ्यात
मन होते मग सतार ।
बघतो वर आकाश
नभात दिसतो आकार ।
जातो विसरून सारे
उरतो तुझाच विचार ।
Sanjay R.
एक दार मनातले
सदाच असते बंद ।
जपून ठेवले तिथे
क्षण जीवनाचे धुंद ।
उमळती कळ्या तेव्हा
दरवळतो सुगंध ।
चांदण्यांच्या अंगणात
चंद्र प्रकाशही मंद ।
शब्दांचाच खेळ इथे
चाले तोही ऐक छंद ।
होती प्रगट विचार
तोडूनीया सारे बंध ।
Sanjay R.