वीस गेले एकवीस गेले
आले आता वर्ष बावीस ।
कोरोनालाही घेऊन जाना
कंटाळलो या अशा ठेवीस ।
फुलू दे मुलांना जरा हसू दे
बंद शाळेची झाली रे हौस ।
भीत भीतच दिवस गेलेत
आता काळीजी नको लाऊस ।
रोजचे एकच रडगाणे रे तुझे
दूर दूर रहाचे गाणे तू गाऊस ।
सोडून सारे आता दूर तू जा
हवारे आम्हा आनंदाचा पाऊस ।
हे करू की ते करू सुचेना आता
सगळयांना लागला आहे ध्यास ।
नको येउस तू परतुन कधीच
पूर्ण होऊ दे रे आमचे आभास ।
Sanjay R.
भाग्याची रेषा पुसली
लक्षुमी तुही रुसली ।
नाही आधार उरला
मुक्काम नाही सरला ।
जीवनाचे भोग भोगतो
फटक्यात मीही जगतो ।
वाट मी एकच बघतो
कुठे अनंतात तारा दिसतो ।
Sanjay R.
सांगतो मी कथा माणुसकीची, लक्ष देऊन ऐका.
माणसातच असते ना माणुसकी, मग का माणूसच देतो माणसाला धोका.
स्वार्थाने केले घर मनात, भरायचा असतो तो रिकामा खोका .
पैश्या विना होते काय, हवे ते घ्यायला पैसा तुम्ही फेका .
महागाईने तर केला कहर, जीवन आता जगणेच आहे मोठा धोका .
मागे पडला तो गेला, जीवनाचा मंत्र हाच शिका.
कोण बघेल तुमच्याकडे, राहाल तसेच मग भिका.
जगायचे तर मान उंच हवी, सांगेल कोण शिका.
चला पुढे, पुढेच जायचे, विचार जास्त करू नका.
मार्ग आहे खडतर थोडा, येतील धोंडे मधे मधे,
ओझे आहे संस्कारांचे, उलटून ते फेका.
धीर नको, गंभीर व्हा. आक्रमकताही हवी थोडी.
क्रोध मोह मत्सर हवा टाकायचा तुम्हास डाका .
बेशरमकी तर हवीच हवी, दुर्गुणांना जरा जपा.
लाज नको, शरम नको, उर्मट होऊन टेका .
शरीरात आहे रक्त लाल, त्याचा कुठला धोका.
थोडे जरी सांडले तरी रंग पडेल कसा फिका .
अस्त्र असो वा शस्त्र असो, लढताना तर हवेच सारे. धीट व्हा, निग्रही व्हा, काळीज काढून फेका .
काय हवे काय नको, सारेच तुम्ही लुटा.
उठा सारे जागे व्हा. मागे असे राहू नका .
आईस्क्रीम तुमच्याच हातात आहे. बघा तुम्ही चाखा.
Sanjay R.
कारावे काय आता
भावना गेल्यात मरून ।
नाही उरले मनात
ठेऊ कसे मी धरून ।
जीवन झाले कठीण
करावे किती करून ।
मार्गच दिसेना आता
देतो सारेच सारून ।
Sanjay R.
