" चालायचा दंगा कधी पंगा "

दिवस गेला एक एक
सरलेत किती वर्ष ।
होतो मी लहान जेव्हा
मोठे व्हायचे आकर्षण ।

वाटायचं होऊ दे मोठं
जगील मी मनसोक्त ।
रागवणार नाहीत कोणी
करील वाटेल ते मस्त ।

मोठा झालो सारंच जगलो

आठवतो मी जुने दिवस ।
वाटतं हवेत परत तेच
बालपणाचे दिवस सरस ।

हसणं ते रडणं ते दूर झालं
हरवली ती मजा मस्ती ।
मिळणार नाही परत कधीच
चालायची जी कट्टी दोस्ती ।

खेळ दंगा व्हायचा पंगा
रोज असायचा नवा दिवस ।
सारंच सम्पलं, घरात आता
हरवलं बालपण, मन नर्व्हस ।
Sanjay R.

" जन्माची गाठ "

साक्षीने अग्नीच्या सखे

झालो एक घेऊन फेरे सात ।

योगाचा हा खेळ सारा

तुझ्या माझ्या जन्माची गाठ ।

झाला संसार सुखाचा 

जीवनाला लाभली तुझी साथ ।

सुख आली दुःख आली

त्यात होती आनंदाची बरसात ।

सुटुच नये वाटतं मजला

सात जन्म हातातला हात ।

Sanjay R.

" क्यू याद आती है "

क्यू याद मुझे आती है

मुझको यु सताती है ।

अब जाके कह दो उनको

यादोको भी याद सताती है ।

कहू किसे मै हु परेशान

सबकुछ वह तो जानती है ।

छोड दे वह अब जिद अपनी

खुदको भी क्यू सताती है ।

Sanjay R.

" त्या दोघी बहिणी "

दोघी दोघी कोण त्या

होत्या बहिणी बहिणी 

सीता आणि गीता 

आहे दोघींची कहाणी

दिसायच्या सारख्या

गफलत क्षणोक्षणी

सुंदरते सोबतच

सुरेख होती वाणी

गोड होता गळा

गायच्या त्या गाणी

विचारा काहीही

प्रश्न करा कोणी

उत्तर देत काव्यात

पाठ होत्या म्हणी 

सीता साधी भोळी

गीता महा गुणी

सहनशील सीता 

डोळ्यात तिच्या पाणी

हजरजवाबी गीता

उत्तर देई क्षणी 

सारेच घाबरायचे

नव्हते शत्रू कोणी 

लग्न होऊन जेव्हा

झाल्या त्या वहीनी

जुळ्या भावांच्या 

बायका दोघी बहिणी

आई वडील निश्चिन्त

मुली निघाल्या गुणी ।

Sanjay R.

" शब्दांना असती पंख "

शब्दांना असतात पंख

जातात दूर ते वाऱ्यासंगे 

अंतरात करतात घर

चर्चाही त्यावर खूप रंगे 

आघात शब्दांचा हृदयावर

घेई दुःख तिथे आकार 

सहज कधी निघती शब्द

अर्थ तयाचे ते निराकार

कधी चकमक होई शब्दांची

शब्दाने शब्द मग वाढे 

राग द्वेष मोह मत्सर गुण सारे

अवतरती शब्दातून सारे तिढे 

माया ममता प्रेमाचे दर्शन

जाती शब्द सारेच सांगून 

भाव भक्तीचा शब्दातून येता

भक्तही जाई भावनेत रंगून ।

Sanjay R.