" जीवन सागराच्या लाटा "

जीवन जशा
सागराच्या लाटा
एकमेकात गुंफलेल्या
रंगीबेरंगी छटा
कधी वळणा
वळणाच्या वाटा
कधी सरसरुन
यावा अंगावर काटा
कधी हसरा मुखवटा
तर कधी आसवांच्या लाटा
Sanjay R.

" अंबा तु जगदंबा "

तूच दुर्गा तू पार्वती
देवी तू तर आदी शक्ती ।
तूच ब्रम्हांड तुच सृष्टी
चरा चरात या तुझीच शक्ती ।
तुच माता तुच भक्ती
तुच आहेस शिवाची शक्ती ।
शांती रुपेण तु कधी काली
दुष्ट नाशीणी देसी मुक्ती ।
ज्ञान विद्या तु आहे भगवती
तुझीच गाथा तुज पुजिती ।
अंबा तु जगदंबाही तु
जगत जननी आहेस विधाती ।
भक्ती शक्ती तु  आदि माया
चरणी तुझिया अर्पितो काया ।
Sanjay R.

" माणुसकी "

माणसांनीच लावायचं
माणसाचं झाड ।
माणसांनीच माणसांना
म्हणायचं ते  पाड ।
कशाला हवेत
फाजिल असले लाड ।
उपटुन टाका दुनिया सारी
आली अंगात राक्षसी धाड ।
सरली माणुसकी उरला
दगडांचा नुसता पहाड ।
भावनांचा ओलावा
कुठे उरला काही  ।
रक्तपात व्याभीचार
पसरला दिशा दाही ।
नाती गोती सारेच सरले
पैसाच आता सर्व काही ।
Sanjay R.

कोन पराया

यादमे उनके वह
आज खुब रोया ।
कल तक था साथ
आज कैसे खोया ।
रीश्ते नाते धागे कच्चे
कोन अपना कोन पराया ।
धुंड रहा अव भी दिनरात
साथ अपने अपना साया ।
Sanjay R.

शाम शाम

ओठी प्रभुचे नाम
मनात शाम शाम ।
मनमोहना तुज विण
जिवा नको विश्राम ।
तुझ्या भक्तीची आस
घेउ कसा आराम ।
रंगले नामात तुझ्या
चरणी तुझ्या दे विराम ।
कन्हैय्या तु राधेचा
मी मीरा तु शाम शाम ।
Sanjay R.