मनातलं प्रेम

पहिल्याच त्या भेटीत
झालं कसं ते प्रेम ।
हृदयावर झाला घाव
अचूक होता नेम ।

रोजच्याच मग भेटी
बोलायचा पण एम ।
वाढत गेलं सारच नी
सजला प्रेमाचा गेम ।

कुठे काय बिघडलं
रुसली एकदा मेम ।
तू कुठे मी कुठे आता
स्वतःशीच वाटतं शेम ।
Sanjay R.

मन

असे कसे हे मन

सुटेना एकही क्षण ।

सारखे येतात विचार

येतो फिरून सारे रण ।

अस्वस्थ करून जातो

विचारांचा छोटा कण ।

होतात आघात डोईवर

जणू पडताहेत घण ।

भळभळ वाहते रक्त

दुःखाचा एकच व्रण ।

आसवेही येती डोळ्यात

दाटतो गळ्यात खण ।

फुलतो पिसारा जेव्हा

प्रफुल्लित होते मन ।

वाटतो बघावा थोडा

काढून मनाचा कण ।

Sanjay R.

साजणी

दूर किती ती चांदणी
व्हावे तीनेही साजणी ।
गरीब बापाची ती लेक
दुनिया तिची विराणी ।

कसा खेळ हा नशिबाचा
काय कशाची निशाणी ।
गालात तिनेही हसावे
पुसून डोळ्यातले पाणी ।

मंत्र मुग्ध होतील सारे
ऐकुनी गोड तिची वाणी ।
हसत फुलत जगावे
होऊन तिने ही राणी ।

चांदोबाची रोजच ऐकतो
किती किती ती गाणी ।
ऐकावीशी वाटते आता
मज चांदणीची कहाणी ।
Sanjay R.

प्रेम कहाणी

सांगतो  तुमाले राजेहो
एका प्रेमाची कहाणी ।
प्रेम तिथं कमी आन
लय होती गाऱ्हाणी ।

भांडू भांडू त्यातले भौ
येळ कमी पडे ।
भांडण सरल्यावर कानी
दोघं बीन रडे ।

थो मने महा लयच चुकल
मी हावोच थोडा ताली ।
तुले बी काई समजत न्हाई
खीचतं तू वर खाली ।

यापुढ आता भांडाचं न्हाई
भांडण होते ते तुह्याच पाई ।
भाय गुस्सा आला तिले
मंग दात ओठ खाई  ।
Sanjay R.

डाव

कशाला कुणाच्या पडतो मधात ।
उगाच घोर का लावतो मनात ।
येयील सारेच त्याचे ध्यानात ।
आपलेच उलटतील डाव क्षणात ।
देतील घाव ते तुझ्याच उरात ।
उरेल काय मग तुझ्याच घरात ।
Sanjay R.

पिढ्यांचा प्रवास

केव्हाच सरला तो काळ

पिढ्यानपिढ्या एकत्र राहायचे सारे ।

विभक्त कुटुंब पद्धती आली आणि

वेगळे राहायचे शिरले वारे ।

Sanjay R.

पाठीवर हात

आहे श्वास तोवर

वाटते हवी साथ 

श्वासा सोबत सुटतो

सोबतीचा हात ।

जगता जगता कोणी

करी आपलाच घात ।

नको वाटते तेव्हा

मग कुणाचीच साथ ।

कधी जीवनाची जेव्हा 

अशी होते वाताहात ।

हवा नको कुणास 

सांगा सोबतीचा हात ।

सदा सदा असावी

कुणाची तरी साथ ।

आपुलकीचे शब्द दोन

नी पाठीशी एक हात ।

Sanjay R.

आपुलकीचा स्पर्श

प्रेमाचा असेल गंध जिथे

आपुलकीचा तिथे स्पर्श ।

मनाचे होते मिलन जिथे

मिळे जीवनात तिथे हर्ष ।

Sanjay R.

माणसाची ओळख

रोजच वाजतात
रात्रीचे दोन ।
डोळाच लागत नाही
मनात बसले कोण ।

डोळ्यापुढे येते भूत
ठेवते मानगूट धरून ।
डोळे गच्च मिटलेले पण
घाम फुटतो दरदरून ।

फुटत नाहीत शब्द
श्वास घेतो मोठा ।

माणसाची काय ओळख
तोही आहे खोटा ।
Sanjay R.

कशाची आशा

कोण कुठली ही कशाची आशा
पावलो पावली तर होते निराशा ।
चित्त हरपते नी का बेभान होतो
मनालाच कळते मनाची भाषा ।
Sanjay R.

माणूस

कठीण इथल्या वाटा
दुर्लभ इथला माणूस ।
शोधतो कशा कुणा तू
स्वभाव ही नको जाणुस ।

करेल तो घात जेव्हा
कळेल इथला माणूस ।
घात पाती तो जबर
अश्रू नको तू आणुस ।

विचारी इथे कोण उरला
तूही तर आहेस माणूस ।
माणूस वैरी माणसाचा
शोधू नको तू माणूस ।
Sanjay R.

गाथा

गेलो थकून मी आता

सोडू कुठे ती गाथा ।

जिव्हा झाली ही शांत

बंद डोळे नी वर माथा ।

एकेक दिवस सरतो मागे

ऐकेल कोण इथली कथा ।

क्षणा क्षणाला बदलते सारे

माझी मीच आठवतो व्यथा ।

कधी डोळ्यात होते अश्रू

आता आटल्या तिथल्या लाटा ।

आता शोधत असतो दूर मीही

जायचे कुठे नी कुठल्या वाटा ।

Sanjay R.

संवेदना

दिवसा मागून गेलेत दिवस 

झेलल्या अगणित मीही वेदना ।

कळलेच नाही कधी सरली

मनातली होती नव्हती संवेदना ।

ठेऊन असतो मी डोळे उघडे पण

मागचे पुढचे काहीच का दिसेना ।

तुमच्यासारखाच गोंगाट ऐकतो मीही 

पण शब्दच उलगडत नाही कानांना ।

बस फक्त चालत असतो पुढे पुढे

घेऊन निर्विकार मी भावनांना ।

किती जोपासून ठेवायचे सांगा

दगडी काळजात या संवेदनांना ।

Sanjay R.

सुखदुःख

सुख असो वा दुःख

कशाचीच कमी नाही ।

भोग तर भोगायचेच

म्हणायचे कशास नाही ।

सुख म्हणजे आहे काय

दुःखा शिवाय सुख नाही ।

डोळ्यात आसवांचे थेंब

नी गालावर हसू नाही ।

दुःखात ही बघा हसून

त्याचे सारखे सुख नाही ।

हसा थोडे हसावा थोडे

त्यातच कळेल, दुःख नाही ।

Sanjay R.

या ना बाप्पा आता घरी

या ना बाप्पा आता घरी
वर्ष झाले हो ठेऊन दूरी ।
आसन बघा छान मांडले
स्वागताची झाली तयारी ।

गडबड होती थोडी जराशी
पाऊस पाणी होते भारी ।
चिंता होती जरा मनाशी
थांबला आता थोडा तरी ।

दिवस दहा हे आनंदाचे
तोरण पताका दारोदारी ।
मोदकांचा प्रसाद आहे
घडेल आम्हा सोबत वारी ।

आरती प्रसाद टाळ मृदंग ।
भजन पूजन करू सारी ।
या या आता लवकर या हो
बाप्पा तुम्ही आमच्या घरी ।
Sanjay R.

ही वाट दूर जाते

ही वाट दूर जाते
वाट कोण पाहते ।

उठून मीही पहाटे
निघालो तुडवत काटे ।

थकलो भागलो जेव्हा
शोधतो आडोसा कुठे ।

वरती आकाश मोकळे
खाली गवत छोटे ।

व्याकुळ होतो तहानेने
कोरड्यात पाणी खोटे ।

आसवेही सरले आता
अंतरातला श्वास दाटे ।
Sanjay R.

डोक्याला काव

गोंधळ इथे किती

डोक्याला काव नुसता ।

दिसला तर सांगा हो

कुणी माणूस हसता ।

कपाळाला आठ्या चार

टेंशन उठता बसता ।

पोटाचे सोडाच आता

इथे खातो फक्त खस्ता ।

दिवस रात्र एकच चिंता

भुकेचा शोधतो रस्ता ।

कामास जुंपलेला बैल जसा

ढोसतो तुतारी नुसता ।

Sanjay R.

आभाळ

दिवस पावसाचे कसे, येते भरून आभाळ
गच्च होतो काळोख, वरती काळे आभाळ ।

मधेच येतो जाऊन, पाऊस सारून आभाळ
पाणी पाणी होते सारे, कोसळते आभाळ ।

पुराचे पाणी घरात, नदी नाले आभाळ ।
संकट सारे डोईवर, डोळ्यात दिसते आभाळ ।

शेत गेले वाहून, वावरात दिसे आभाळ ।
मेहनतीच्या झाल्या चिंध्या, नेले लुटून आभाळ ।

पोट भरायचे कसे , कोर भाकरीचे आभाळ ।
कर्ज सावकाराचे किती, फेडायचे आभाळ ।

गळ्यात घेतो फास, तिथेही असते आभाळ ।
लाकडे ओली पावसाने, जळायचेही आभाळ ।
Sanjay R.

ध्यास

नात्यात कुठला भास

असतो त्यात ध्यास ।

येते आठवण मनात

नी फुलतात मग श्वास ।

Sanjay R.

परिकथा

पंख लावून पाठीशी
दूर जावे आकाशी ।
दूर दूर ते आभाळ
करावे गूज ढगांशी ।

धरावा फेर थोडा
चांदोबाच्या उशाशी ।
उचलून चार चांदण्या
द्याव्या नेऊन सूर्याशी ।

परिकथांची ही दुनिया
घेतो वाचून जराशी ।
स्वप्न बघतो रात्रभर
संबंध कुठला कशाशी ।
Sanjay R.

जगण्याची लढाई

पूर्वजांनी लढली

सिमेसाठी लढाई ।

करतो आम्ही आता

पोटासाठी चढाई ।

पैसा पैसा करतात

श्रीमंतांची बढाई ।

गरिबाला कोण पुसे

आयुष्यभर मढाई ।

कष्ट आणिक कर्ज

आयुष्यभर भराई ।

जगता जगता मारतो

सावकार इथे कसाई ।

Sanjay R.