लाल टिक्का

असू दे रंग कसाही
नाही गुलाबाचे वेड ।
मोगरा फुलतो मनात
काढावी तुझी छेड ।

नाही मनात माझ्या
गोऱ्या काळयाचा भेद ।
अंतरंग हवे सुंदर
नको बाकी अनुच्छेद ।

रंग गडद असा जो
नेहमीच पडतो फिक्का ।
शोभून दिसतो एक
कपाळी तो लाल टिक्का ।
Sanjay R.

रंग गुलाबी

गाल गुलाबी
ओठावर लाली ।
डोळ्यात काजळ
कुमकुम भाली ।
केसात गजरा
ठुमकत ती आली ।
रंभा म्हणूकी उर्वशी
भेट परीशी झाली ।
बघत राहिलो मी
नजर तिची खाली ।
ओशाळले मन
तीच हसली गाली ।
Sanjay R.

बाप माय

कशास रे तू करतो दुःख
क्षण सुखाचे जातील वाया ।

आई बापा विना इथे रे
करतोच कोण इतकी माया ।

माय माऊली ती मायेची
बाप घराची बनतो छाया ।

माय होते जेव्हा आधार
होतो बाप कुटुंबाचा पाया ।
Sanjay R.

अंत

होतात मलाही भास
मनात आहे ध्यास ।

नसते काहीच खास
करतो मीही प्रयास ।

सोसून धरतो त्रास
असतो हवा एक घास ।

अस्वस्थ करतो वास
धरतो सत्याची कास ।

आहे कठीण हा प्रवास
सरतात शेवटी श्वास ।
Sanjay R.

राणी

आठवतात अजून

ती जुनी गाणी ।

त्यात असायचा

मैं राजा तू राणी ।

आजी पण सांगे

तीच कहाणी ।

सारे संपले आता

उरले का कोणी ।

जमिनीत आता

उरले कुठे पाणी ।

शब्द ही फितूर

बदलते वाणी ।

विसरलो साऱ्या

पुस्तकातल्या म्हणी ।

एक पैसा दोन पैसा

दिसत नाही नाणी ।

सारेच तर म्हणतात

लयच तू शहाणी ।

Sanjay R.

वाट

प्रत्येक वाट इथली
दुःखाने आहे भरली ।
सुख असेच कसे मिळेल
कित्तेक माणसं हरली ।
इती पासून अंता पर्यंत
थेंब थेंब घागर भरली ।
क्षण शेवटचा येताच
सोबत तीही सरली ।
Sanjay R.

गाव

राहिले दूर आता

होते जिथे ते गाव ।

वेळच नाही आता

घेऊ कुठे मी धाव ।

शहराचा रंगच न्यारा

चढलेले इथे भाव ।

नका बघू मनात

तिथे तर घावच घाव ।

ओळखतो कोण इथे

सांगितले कितीही नाव ।

शिकलो मीही आता

सगळेच इथले डाव ।

Sanjay R.

रेषा

कशाला मी ठेवू
कशाची इथे आशा ।
आधीच ओढल्यास
बंधनाच्या तू रेषा ।

गोड असो वा कडू
इथे एकच भाषा ।

निष्पन्न तोच त्यातून
उरते फक्त निराशा ।

जावे कुठे कळेना
समोर तर दश दिशा ।
लोटातील हेही दिवस
गुंडाळणार नाही गाशा ।
Sanjay R.

पात्र

सरतो जेव्हा दिवस

होतेच ना रात्र ।

माणसाचे ही असेच

बदलतो तो पात्र ।

Sanjay R.

बंद खिडकी

आला भरून क्षणात
पापण्यांचा काठ ।
बंद खिडकीतले मन
अंतरात वाहे लाट ।

जन्म भराची ही साथ
सोडू कशी गाठ ।
निरंतर आहे चालायची
काटेरी हीच वाट ।

सुख दुःखाच्या इथे सरी
झुळझुळ वाहे पाट ।
लोप क्षणात पावते सारे
होते पुन्हा एक पहाट ।
Sanjay R.

पारखी

नजर तुझी अशी की
वाट मी पाहतो सारखी ।
कधी येते नी कधी जाते
मनात एक आस सारखी ।

लागेना डोळ्यास डोळा
येते याद तुझीच सारखी ।
असे क्षणाचीच ती भेट
हवी नजरानजर सारखी ।

का गुंतले मन हे तुझ्यात
असावी तू पुढ्यात सारखी ।
अबोल असू दे तुझी वाचा
नजरेचा आहे मी पारखी ।
Sanjay R.

आशा

उरलेत किती त्यांचे
सांग तूच आता श्वास ।
त्यांच्याही मनात आहे
अजून जगण्याची आस ।

रोजच बघतात स्वप्न
मनातही होतात भास ।
नकळत ते सारे सरले
जे होते तेव्हा खास ।

क्षण शेवटाचे आलेत
कुठे कशाचे प्रयास ।
आता तर  लागला
फक्त अंताचा ध्यास ।

म्हातारपण कठीण किती
सोसावाच लागतो त्रास ।
मनात कुठली आशा
जगायला हवा एक घास ।
Sanjay R.

नाही कशाचा नेम

मनात अजूनही आहे

तीच ओढ तेच प्रेम ।

जीवन फार छोटं आहे

नाही कशाचाच नेम ।

Sanjay R.

सकाळ

अशी कशी ही झाली सकाळ
सूर्य दिसेना वरती आभाळ ।
गार वारा झुलतो कसा
जणू वादळाचं ते छोटं बाळ ।
Sanjay R.

ढगांची गर्दी

अजूनही बघतो मी आकाश

काळया ढगांनी तिथे गर्दी केली

तिरीप सूर्याची होती तिथे

कुणास ठाव ती कोणी नेली ।

आगिसम तापणारा तो सूर्य

शोधतो गर्मी त्याची कुठे गेली ।

गार होऊन तो पहुडला असेल

धराही सोबत कशी शांत झाली ।

रात्रीच पडून गेले चार टपोरे थेंब

गंध मातीचा सांगतो तीही ओली ।

Sanjay R.

झाली कशी दशा

दिशा न उरली आता
झाली कशी दशा ।
जो तो पाळतो फक्त
आहे पैशाची नशा ।

बोलताना शब्द कसे
असे उर्मट ती भाषा ।
शांत वाटतो अजूनही
गरीब तो वेडापिशा ।

सोडली नाही कुणीच
मनातली ती आशा ।
सांज ढळते दिवस सरतो
घेतो करून हशा ।
Sanjay R.

आजी

दिसते सुंदर आजही
झाली कुठे म्हातारी ।
गुणगुणते ती गाणे
बसून माझ्या शेजारी ।

गंमत इतकी करते नी
जोक्सही तिचे भारी ।
करमत नाही मुळीच
नसते जेव्हा स्वारी ।

मजाच येत नाही मुळी
नसते जेव्हा ती घरी ।
हवी हवीच वाटते
डोकावते मी दारी ।

हसते खेळते सोबत
खात नाही सुपारी ।
म्हणू कसे मी आजी
वाजवेल ना तुतारी ।
Sanjay R.

शाप

कावळ्याच्या शापान

कठे कोण मारत ।

मन मात्र मनातच

खुप खुप झुरत ।

काळजी आणि भीती

त्यातच सार हरत ।

कळत नाही मग

आयुष्य ही सरत ।

Sanjay R.

प्रेमाचा वेध

प्रेमाचा वेध 

नी मनात आस ।

क्षणो क्षणी कसे

होतात आभास ।

अंतरात धडधड

वाढतात श्वास ।

एकच पुढे लक्ष

त्यासाठी प्रयास ।

सारेच इथे व्यर्थ

मनात एक ध्यास ।

तुझ्याविना वाटे

नाहीच काही खास ।

Sanjay R.