जीवन माझे जीवन
करू कसे मी कथन ।
डोळ्यात आसवं किती
दुःख उरात भरून ।
व्याप साऱ्या दुनियेचा
चिंता मोठी हो गहन ।
जगतो जरी गरिबीत
विचारांनी आहे सधन ।
सोने नाणे करू काय
हवे दोन वेळ जेवण ।
अंग झाकाया कपडे
मुला बाळांचे शिक्षण ।
नाही लालसा कशाची
नको बिना दवा मरण ।
कृश झालेला हा देह
लागेल किती हो सरण ।
जगा तुम्ही सारे छान
आम्हाही करा सज्ञान ।
झंडा फडकेल उंच
ठेवा आमचीही शान ।
जीवन माझे जीवन
करू कसे मी कथन ।
डोळ्यात आसवं किती
दुःख उरात भरून ।
Sanjay R.
No comments:
Post a Comment