कागदाची बोट

गडगडता आभाळ सारे

कशी वीज दूर धावे ।

ढगांनी झाकले आकाश

सूर्याला कळेना कुठे जावे ।

पडत होता पाऊस रिमझिम

वाटे मस्त पावसात भिजावे ।

चिंब चिंब पावसात होऊन

मनसोक्त अंगणात नाचावे ।

बोट कागदाची सुटली जेव्हा

वाटे संगे तिच्या धावावे ।

गीत पावसाचे गोड किती

भिजत नाचत आनंदाने गावे ।

Sanjay R.

जीवनाची कविता

शब्दांना जुळती शब्द
चार ओळींची कविता ।

आयुष्यच पडे अपुरे
संपेना लिहिता लिहिता ।

रोज सूर्याची असे साक्ष
रात्री चांदण्यांची सरिता ।

सुखदुखाच्या आठवणी
अंतरात जणू ती गीता ।

अर्थाचे कधी होती अनर्थ
घडे त्यातून मग कथा ।

पुसून डोळ्यातली आसवे
मिटते कुठली व्यथा  ।
Sanjay R.

गडबड घोटाळा

करा कितीही धडपड

शेवटी होतेच गडबड ।

बसतो मग गुपचूप

आपोआप थांबते बडबड ।

होते जिथे गडबड

तिथेच होतो घोटाळा ।

शांततेत घडते सारे

फक्त गडबड टाळा ।

Sanjay R.

करतो एकांत मज इशारे

खेळ झाला जीवनाचा
सुख दुःख सरले सारे ।
होऊनिया चन्द्र आता
बघत असतो फक्त तारे ।
उजेडाची वाटते भीती
काळोखात घेतो फेरे ।
दूरदूर ती असते शांती
करतो एकांत मज इशारे ।
Sanjay R.

आभास

सांग ना मला जरा

तुज आभाळ म्हणू की आकाश ।

दूर जरी असेल तू

सदा वाटे मज तूच माझा प्रकाश ।

चन्द्र सूर्य तारे नकोत

डोळे मिटुनही मज होतो आभास ।

जपल्यात मी आठवणी साऱ्या

भरभरून त्यात जीवनाचा सारांश ।

Sanjay R.