करतो एकांत मज इशारे

खेळ झाला जीवनाचा
सुख दुःख सरले सारे ।
होऊनिया चन्द्र आता
बघत असतो फक्त तारे ।
उजेडाची वाटते भीती
काळोखात घेतो फेरे ।
दूरदूर ती असते शांती
करतो एकांत मज इशारे ।
Sanjay R.

आभास

सांग ना मला जरा

तुज आभाळ म्हणू की आकाश ।

दूर जरी असेल तू

सदा वाटे मज तूच माझा प्रकाश ।

चन्द्र सूर्य तारे नकोत

डोळे मिटुनही मज होतो आभास ।

जपल्यात मी आठवणी साऱ्या

भरभरून त्यात जीवनाचा सारांश ।

Sanjay R.

नकोच मला तो एकांत

कुठला कशाचा एकांत

वाटतो मला तो अंत ।

असंख्य विचार येती जाती

मन कुठे असते हो निवांत ।

नको नको ते मग सुचते

वाटते माझी मलाच खंत ।

माणसांच्या घोळक्यात बरा

नाहीच व्हायचे मला संत ।

मित्र मैत्रिणी हवेत सारे

नकोच हो मला तो एकांत ।

Sanjay R.

मनात उद्याची आशा

मनात उद्याची आशा

घालवू कशी निराशा ।

वाट दूर ही जाते कुठे

कळेना कुठलीच दिशा ।

स्वप्न जेव्हा मी बघतो

असते वेगळीच नशा ।

वास्तवात कळती मज

मिटलेल्या पुसट रेषा ।

का चाले वणवण सारी

सरेल कधी मनाची तृषा ।

भोग भोगतो मी जन्माचे

लुप्त होईल सारी आशा ।

Sanjay R.

विठ्ठला

हात गुंतले कामात

मुख हे हरी नामात ।

डोळे शोधती विठ्ठल

आस दर्शनाची मनात ।

दूर इतका तू पंढरी

जावे वाटे मज क्षणात ।

धारूनिया पाय तुझे रे

अर्पावी आसवे चरणात ।

आठवण येण्यास सदा

ठेव मजसी तू दुःखात ।

Sanjay R.