दूर किती किनारा

नाही कळला इशारा

दूर झाला किनारा ।

गेले निघून वादळ

उरला सारा पसारा ।

घोंगावत किती तो

आला दुष्ट वारा ।

दाटला अंधार मनात

झाला जीव घाबरा ।

शोधू कुठे मी आता

हवा मजला आसरा ।

जीव घेऊन मुठीत

उभा अजून तारा ।

Sanjay R.

" दाटले डोळ्यात अश्रू "

दाटले डोळ्यात अश्रू
परी थेंब एक गळेना ।
ओठात थांबले शब्द
जिव्हा ही का वळेना ।

क्षण दुःखाचे भोगतो
नशिबाचे का कळेना ।
भावना ही या सरल्या
पीडा पाठची टळेना ।

शोधतो सुख दुःखात
का मज तेही मिळेना ।
दिले दुःखच मी पेटवून
तरीही का ते जळेना ।
Sanjay R.

" टोचला काटा माझ्या पायात "

टोचला काटा माझ्या पायात
काढू कसा मी तर वाटेत ।

चालता येईना मज आता
हात घ्या राया थोडा हातात ।

सलतो कसा हो तो छातीत
केलंय घर त्यानं पायात ।

उठु ना देई तो बसू ना देई
लक्षच माझे हो त्याच्यात ।

कुणीतरी काढा हळूच जरा
आसवं आलेत ना डोळ्यात ।

उशीर होतोय हो जायाला
अडकले मी या काट्यात ।
Sanjay R.

" शब्दांची किमया सारी "

शब्दांना हवी वाचा
नकोच ते मुके ।
होते विरळ सारे
नात्यातले धुके ।

शब्द करी अनर्थ
कधी कोणी चुके ।
शब्दांना हवी गोडी
नाते तिथेच टिके ।

शब्दांची किमया सारी
मग पाषाण ही झुके ।
जोडतो बंध मनाचा
दुःखही वाटे फिके ।
Sanjay R.

" नाकावरती रुमाल "

तंत्रज्ञानाची कमाल

होईल सगळीच धमाल ।

हवेच्या प्रदूषणाला

नाकवरती रुमाल ।

अंधार घालवाया

पेटवायची मशाल ।

सोसवत नाही थंडी

ओढायची शाल ।

पावसाचा बचाव

टाकायची तिरपाल ।

असेल पैसा तर

बांधायचा महाल ।

लाजताना होतात ना

गुलाबी गुलाबी गाल ।

रंगात दिसतो उठून

रंग एकच लाल ।

माणूसच माणसाचे

करतो किती हाल ।

त्यासाठी हवी आता

तलवार आणि ढाल ।

घोड्याच्या टाचेला

लावतात ना नाल ।

सुधारेल का जग

की तिरपिच राहील चाल ।

जगा आणि जगू द्या

करू नका बेहाल ।

Sanjay R.