स्वप्नांना कुठे काही
वेळ काळ असते ।
दिवस असो वा रात्र
मन त्यातच वसते ।
कधी आकाशात भरारी
कधी पाय नभावरी ।
समुद्राच्या लाटांमधून
वाट जाते इंद्राच्या दारी ।
दरबार इंद्राचा कसा
वाटला मज कसातरी ।
रंभा मेनका तिथल्या
त्याहून आपली वसुंधरा बरी ।
Sanjay R.
येतील का आज
पावसाच्या सरी ।
वाट तुझी पाहती
सारेच भीरी भीरी ।
कहर या गर्मीचा
सम्पव आता तरी ।
नक्षत्र जाइल लोटून
दे आभाळाची वारी ।
हट्टी किती रे तू पावसा
कोरड्या दिशा चारी ।
वेळ पेरणीची आता
नजर लागली तुझ्या वरी ।
माती पुकारते तुला
भिजव तिला थोडे तरी ।
गंध मातीला येऊ दे
लोट वाहू दे माझ्या दारी ।
Sanjay R.
उभे होतो सारे
काल सात तारखेला ।
करायचे होते वंदन
रिमझिम रिमझिम पावसाला ।
डोळे होते आकाशात
ढग काळे बघायला ।
हळूच आला एक ढग
सलामी आमची घ्यायला ।
उत्सुक होतो आम्ही
जोरात टाळ्या पिटायला ।
थेंब दोन थेंब सांडले कुठे
पाणीच नव्हते भिजायला ।
Sanjay R.
बरस रे पावसा
जाईल जीव आता ।
गर्मी ने झालो बेजार
वाचव तूच आता ।
पाणी पाणी
करतात सारे ।
काळे होऊ दे
आभाळ सारे ।
टाक भिजवून
धरा सारी ।
पालवी फुटू दे
मनात न्यारी ।
नदी नाले तलाव सारे
टाक थोडे भरून ।
थेंब थेंब पाणी
पाड ना तू वरून ।
होऊ दे बरसात
भिजव थोडे अंग ।
बळीराजाला हवा
तुझाच रे रंग ।
Sanjay R.
पाणी पाणी
करायचं काय
सांगा कोणी ।
पाण्याविना
जीवन कसं
जगायचं कोणी ।
ढग आकाशात
पाणी जमिनीत
आम्ही ऋणी ।
डोळयांत बघा
एकच थेंब
तरळते पाणी ।
झाडे लावा
पाणी अडवा
सांगा कोणी ।
उरतील नाहीतर
दफन करायला
नुसत्या खाणी ।
Sanjay R.
