सांजवेळ

सांजवेळ ही झाली

सूर्य निघाला अस्ताला ।

पसरली लाली चहूकडे

चढली धुंदी वाऱ्याला ।

चाहूल होता अंधाराची

पक्षी निघाले घरट्याला ।

तान्हुलेही वाट पाहती

देई साद अपुल्या मातेला ।

Sanjay R.

नकळत म्हातारपण आलं

दिवसामागून दिवस गेले

नकळत हे सारे झाले ।

बालपणातून तारुण्य आले

तरुण्याचे हो दिवस गेले ।

हाता पायात दुखणे आले

कळले आता वय झाले ।

शब्द आता छोटे झाले

चष्म्यातूनच बघणे आले ।

केसांनीही सोडला रंग

काळ्याचे ते पांढरे झाले ।

श्वास पुरेना चालायला ही

धडधड हृदय करू लागले ।

नकळत हो दात गेले

कळले आता काय झाले ।

वय झाले हो वय झाले

नकळत म्हातारपण आले ।

Sanjay R.

इशारा

रंग प्रेमाचा आहेच न्यारा
तुफानी असतो तो वारा ।
येते मग वादळ जेव्हा
नको वाटे कुठला सहारा ।
वाटत चिंब त्यात भिजावं
पडू दे पावसाच्या धारा ।
आभाळाच्या आड चमचमते
जेव्हा हळूच एक सितारा ।
मन निघते आनंदून
तोच असतो प्रेमाचा इशारा ।
Sanjay R.

जीवाची तगमग

थांबला आता पाऊस

शेतात कामाची लगबग ।

पिकांचा झाला नासोडा

सांगा पिकेल काय मग ।

मेहनत पैसा गेला वाया

जीवाची होते तगमग ।

अमदा पोट भरायचे कसे

छातीत होते हो धगधग ।

Sanjay R.

रंगांची दुनिया

अजब ही दुनिया
यात रंग किती ।
आचार विचार वेगळे
कुठे द्वेष कुठे प्रीती ।

रंग जिथे काळा
थोडी वाटते भीती ।
अवकाशात बघतो
अंतापूर्वीच इति ।

रंगात रंग मिळता
आगळी वेगळी स्थिती
प्रारब्धाचा खेळ सारा
अजब निसर्गाची नीती ।
Sanjay R.