आहेना हेच खरे
पळसाला पाने तीन ।
सुर्य लागला तापायला
येयील जरासा शीण ।
राना वनात फुलला पळस
उधळला रंग लाल ।
पशु पक्षी माणसं सारी
होतील पाण्याविना बेहाल ।
ढग काळा शोधण्यासाठी
नजरा उठतील आकाशी ।
वाचवुन थेंब पाण्याचा
भागवायची तहान जराशी ।
Sanjay R.
मोगर्याची कळी
गालावर खळी ।
मनात माझ्या
सोनेरी साखळी ।
ठेवली मी तुज
अंतरात स्थळी ।
आठवण तुझी मज
क्षणोक्षणी छळी ।
Sanjay R.
रंग तुझा गोरा
मी असा काळा
तु माझी राधा
मी कृष्ण सावळा ।
हसणं आणी मुरडणं
आवडतात तुझ्या अदा ।
गुंतलय मन तुझ्यात
झालो मी फिदा ।
नको अशी रागाउस
नको दुर जाउस ।
श्वासातही तुच माझ्या
नको अंत पाहुस ।
Sanjay R.
नेहमीच असतो तुझ्या
का नाकावर राग ।
सदान कदा चिड चिड
थोडी हसायला लाग ।
हसते जेव्हा तु
खरच छान दिसतेस ।
नकऴत मग तु
मनात जाउन बसतेस ।
उन्हाळा येतोय आता
असु दे खाली पारा ।
मध्यान्ह रात्री रोज
चमकु दे तारा ।
Sanjay R.
बघुन हसरा तुझा चेहरा
वाटतं घ्यावा एक गजरा ।
माळावा तुझ्या केसात
आणी विचारावं
दिसतो किती साजरा ।
तु अशीच हसत रहा
आवडतो मज
भाव तुझा लाजरा ।
Sanjay R.
