" बालपण "

खुप आठवतं
मज ते बालपण
नाचायचं बागडायचं
करुन काहीपण ।
कधी मस्ती धींगा
कधी चालायचा दंगा ।
भांडण मारामारी
मुद्दाम घ्यायचा पंगा ।
नव्हती कशाची चिंता
उगाच करायचा गुंता ।
झेलायचा आईचा मार
डोळे पुसुन व्हायचे पसार ।
Sanjay R.

" वादळ नभांचे "

होउन वार्यावर स्वार
उडविण्या म्रुगाचा बहार
देण्या आनंदाचे तुषार
रुजविण्या नवीन अंकुर
निघाले लांबुन फार
वादळ नभांचे काळेशार ।
Sanjay R.

" जिवन तंत्र "

हाडाचे वैरीही
कधी होतात मीत्र ।
अजब आहे या
जिवनाचे तंत्र ।

जन्मापासुन झेलायचे
एक एक सत्र ।
रोज एक अभंग
रोज एक मंत्र ।

आनंद असो वा दुख:
  विचारात चरीत्र ।
चेहर्यावर थोडे हास्य
अंतरात गोंधळ मात्र ।
Sanjay R.

" बोलव ढगांना "

संपव रे देवा
उन्हाच्या झळा ।
राग सुर्याचा
कोरडा गळा ।
निघताच बाहेर
नुसते पळा पळा ।
दुष्काळ पाण्याचा
जिवाचा कळवळा ।
सुकली झाडं
उडतो पाचोळा ।
बोलव ढगांना
सुरु कर पावसाळा ।
Sanjay R.

लिहीतो काही बाही
असाच मी
मनानही आहे
तसाच मी ।
गडबड गोंधळ
वेंधळा मी
सदा असतो आपल्यात
तसाच मी ।
नाही विससरत तुला
तरी माझाच मी ।
Sanjay R.

" नवी सकाळ "

दिवसा मागुन जाता दिवस
बदलतं सारच मागचं ।
नाविन्याचा होतो जन्म
फुलुन जाते पुढचं ।
होताच वेळ शेवटाची
पुढ्यात यतो काळ ।
सुर्यासंगे होते परत
पुन्हा नवी सकाळ।
Sanjay R.