" परमार्थ "

शोधताना तुझ्या
शब्दातले अर्थ
होउ नये माझ्याकडुन
कुठला काही अनर्थ ।
नेहमीच कदाचीत
बघताना असेल
माझाच स्वार्थ ।
त्यातुनच कदाचीत
लाभेल आपल्या
जिवनाला परमार्थ ।
Sanjay R.

" पावसाच्या धारा "

पावसाच्या धारा
सोबत बेभान वारा ।
गार गार गारा
पडला थंड पारा ।
टक लाउन बळीराजा 
नभात शोधतो तारा । 
Sanjay R.

कुठ बायको तर कुठ 
नवरा असतो संशयी ।
एकमेका जपता जपता
मनाची होते लाही ।
Sanjay R. .

" लपवतात गालात आपलेच हसे "

कधी केव्हा काय कसे ।
जसे देवाने दिले तसे ।
कोण कोणास प्रेमान पुसे ।
स्वार्थाच्या खेळात सारे फसे ।
मिरवतील तोरा कोणी कसे ।
लपवतात गालात आपलेच हसे ।
Sanjay R.

" नवी आक्रुती माझी झाली "

काळ्या कुट्ट काळोखात
एक आक्रुती हलकेच सरकली ।
घामान ओला चिंब झालो
श्वसांची गतीही थोङी बहेकली ।
सुसाट वेगान सुटलो पळत
चक्र पायाची अशी फिरली ।
फिरुन परत तिथच आलो
एक नवी आक्रुती माझी झाली ।
Sanjay R.

धागा मैत्रीचा असतो अनमोल ।
विश्वासाचा यात महत्वाचा रोल ।
वाटायचे सुखदुख: ह्रुदयी खोल ।
ढळु नये यात मनाचा तोल ।
टळतील मग अविश्वासाचे बोल ।
मैत्रीचे नाते रुजेल खोल खोल ।
Sanjay R.

हे जिंदगी
चलने को हम है तय्यार ।
रासता है कुछ दुर
लौटा दे मुझे मेरा प्यार ।
Sanjay R.

कुणाला काय सांगाव
जिवन असच संपणार आहे ।
काय हवं काय नको
चिंता का कधी सरणार आहे ।
दिवसा मागुन दिवस जाताहेत
कोण सुर्यासी धरणार आहे ।
इच्छा आकांक्षा दुनियेच्या
घेउन चिंता मी मरणार आहे ।
Sanjay R.

" जिवन असच संपणार आहे "

शब्दांशी जुळल तर होते कवीता

नाहितर बघा रागावते सवीता ।

आठवणींचा डोंगर करावा रीता

कदाचीत त्यान हसेल स्मीता ।
खरं सांगेल मी घेउन गीता 
सुस्मीते आहे तुझीच ग ही कवीता ।
Sanjay R. 

कुणाला काय सांगाव
जिवन असच संपणार आहे ।
काय हवं काय नको
चिंता का कधी सरणार आहे ।
दिवसा मागुन दिवस जाताहेत
कोण सुर्यासी धरणार आहे ।
इच्छा आकांक्षा दुनियेच्या
घेउन चिंता मी मरणार आहे ।
Sanjay R.

निघालो सारे आम्ही प्रवासाला
लक्ष ठेवीले प्रथम विकासाला ।
जंगल झाडे नद्या नाले पशु
पक्षी जिव जंतु
नाही कुणीच विचाराला ।
वाढवायचे आहे काॅक्रीट जंगल
ठेवीली शेतं आता सुकायाला ।
पोटा पाण्यचा प्रश्ण बिकट
बळीराजा आला शहराला ।
Sanjay R.

घे दिली तुज कटकट ।
दिवस रात्र वटवट ।
थोडीशी आहे नटखट ।
शुभ मुहुर्त आहे जवळ ।
उरकुन घे झटपट ।
Sanjay R.

खंत मनात अजुनही बाकी ।
करायच काय होत

आणी काय करुन बसलो ।
असतांना लहान मी वाटायच

व्हाव मस्त पोलीस ।
हाती बंदुक घेउन

चोरांच्या माग धावाव ।
ढुशुम ढुशुम करून

लोकांचा आवडता

हीरो बनाव ।।

शाऴेत असतांना वाटायच

मास्तर व्हाव ।
छडी घेउन सगळ्यांना

खुप रडवाव ।।

 अजुन थोड मोठ होताच

वाटायच तस्कर

सोन्यचा व्हाव ।
सोन्याच्या बिछान्यावर

आरामात लोळाव ।।

नंतर वाटायच

शास्त्रज्ञ व्हाव ।
कुणी नसेल शोधल

ते आपण शोधाव ।
न्युटन सारख आपल पण

नाव कराव ।।

 कधी वटायच

डाॅक्टर व्हाव ।
गरिबांना फुकटात

औषध द्याव ।
सगळ्याना खुप

आनंदी कराव ।।

 काही करायची वेळ आली

तेव्हा वाटल ।
शेती संशोधक होउन गावी

शेतात काम कराव ।।

सगळ मनातल

मनातच राहील ।
आणी ईंजिनीअर

होउन शिकलो ।
मनातल मनात

कस ठेवाव ।
Sanjay R.

मन उदास असलेना
कि आभाळ भरुन येते ।
आणी विज कडाडताच
नेत्रातुन बरसु लागते ।

धरतीला सोइरसुतुक नसते
पाण्यात मस्त चिंब भिजते ।
हवेच्या झोक्यासंगे हलकेच
अंग झुलवत आनंदान हसते ।
sanjay R.

सम्मती दीली शेवटी
मनाला स्वच्छंद विहरण्या ।।
Sanjay R.

का जगणे असतो येक छळ
मग मरणाने होते सुटका ।
आनंदात जिवन जगा
सहजतेन पार होइल नौका ।
sanjay R.

नकोच त्या आठवणी ।
काढावी येक तर
असंख्य पुढ्यात येउन
मनात करतात घर ।
जिवनच नकोस होत
मनात दुंखाःची भर ।
sanjay R.

काय वर्णावे
तुझे सौदर्य ।
डोळे दिपवणारे
तुझे लावण्य ।
बघत रहावस
खुप वाटल ।
नाही जमल मला
स्वतः ला तुझ्या
नेत्रात निरखण ।
नजरेला तुझ्या
नजय भिडवण ।
ओठांना तुझ्या
ओठांनी टिपण ।
राहुनच गेले
तुझा हातात
हात घेण ।
परत मेटीची
आशा जागवण ।
कुणास ठाउक
कळल का तुला
मनातल दुखण ।
आवडेल मला
परत परत भेटण ।
sanjay R.

साथ सोबत माझी तुला
नाही इतकी दुर ।
गाणे जिवनाचे सजवु
येक ताल नी येकच सुर ।
sanjay R.