स्वप्नांना लावूनी पंख
चल जाऊ गगनात ।
सूर्य गेला आडोश्याला
थोडे हसू चांदण्यात ।
असू दे रात्र ही काळी
काजवेही चमचमतात ।
दरवळ रात राणीचा नी
पारिजात फुलतो मनात ।
कशी बेधुंद ही हवा
जाते सांगून कानात ।
तुझ्या विना नको काही
हवी तू मज श्वासात ।
Sanjay R.
माझ्या कविता - By Sanjay Ronghe
स्त्री जन्म हा मिळावा पुन्हा
की पूर्व जन्माचा हा गुन्हा ।
काळ लोटला वेळ लोटली
परंपरेचा तो पडदा जुना ।
नव्हती तेव्हाही अबला ती
आहेत अजुनी त्यांच्या खुणा ।
कितीक मर्दानी होऊन गेल्या
इतिहास सांगतो पुन्हा पुन्हा ।
जननी भगिनी सहचारी ती
आहे विश्वाचा मुख्य कणा ।
नमन आम्ही तिलाच करतो
तिच्या विना तर आभास सूना ।
Sanjay R.